บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๒๖

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๒๖…

…การปฏิบัติธรรมนั้น ถ้าจะให้พบของจริงต้องละทิ้งอัตตาและอุปาทาน ที่เป็นตัวปิดบังความเป็นจริงออกเสียก่อน ทำให้มันแจ้งให้มันสว่าง แล้วเราจะได้เห็นสภาพแห่งความเป็นจริงของสรรพสิ่งทั้งหลายทั้งปวงแต่การถอนมานะ การละทิฏฐินั้นไม่ใช่เรื่องง่ายมันเป็นเรื่องยากสำหรับนักปฏิบัติธรรมทั้งหลาย ตราบใดที่เรายังไม่เกิดธรรมสังเวชในกายมันก็ยังละไม่ได้ในอัตตา และถ้ายังไม่เกิดธรรมสังเวชในเวทนามันก็ละไม่ได้ซึ่งอุปาทาน

…เราท่านทั้งหลายต้องเพียรพยายาม ทำให้แจ้งชัดในฐานกาย แล้วเราจะเข้าใจในฐานเวทนาและจะนำพาไปสู่ฐานจิตและฐานธรรมตามลำดับทุกสิ่งทุกอย่างต้องเริ่มต้นที่พื้นฐาน ถ้าพื้นฐานนั้นมั่นคง มันจะส่งผลสู่ชั้นต่อไปให้มั่นคงตาม

…การปฏิบัติต้องเป็นไปตามขั้นตอน ไม่ควรใจร้อนหวังผลความสำเร็จโดยฉับไว ค่อยๆเป็นค่อยๆไปสั่งสมกำลัง อบรมอินทรีย์ สร้างบารมีไปเรื่อยๆจนมันเต็ม แล้วเราย่อมจะพบกับความสำเร็จตามที่ปรารถนาอย่างแน่นอน…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๒๒ พฤษภาคม ๒๕๖๔…