…วิถีทางแห่งกรรมกรธรรม…
…มีญาติโยมหลายท่านที่ถามมาว่า “ทำไมต้องหักโหมเรื่องงานการก่อสร้าง ทำไมไม่จ้างช่างหรือหรือผู้รับเหมาให้เขาทำกัน” ก็ได้ตอบคำถามเหล่านั้นไปว่า…
– เพื่อเป็นการประหยัด ไม่อยากรบกวนญาติโยม
– เพื่อให้ญาติโยมในพื้นที่ได้มีส่วนร่วมในการใช้แรงงาน
– เพื่อเป็นการฝึกจิตโยธากัมมัฏฐาน
– เพื่อเป็นการสอนธรรม
– เพื่อปลดเปลื้องความกังวลใจ
…ดั่งที่เคยได้กล่าวไว้เสมอ “ทำให้ดูอยู่ให้เห็น สอนให้เป็นแล้วจึงปล่อย” การทำงานที่ผ่านมานั้นคือการปฏิบัติธรรมเป็นการเจริญสติและสัมปชัญญะทำให้รู้จักควบคุมอามรณ์ ข่มกิเลสที่เกิดจากผัสสะที่มากระทบทั้งหลายฝึกให้เจริญซึ่งกุศลจิต คิดและทำในสิ่งที่ชอบ อันประกอบด้วยกุศลเป็นมงคลต่อชีวิต ไม่ผิดซึ่งพระธรรมวินัย เป็นไปเพื่อความเรียบง่ายไร้รูปแบบ แต่ไม่ไร้สาระ ไม่เสียสมณสารูป ให้ชาวโลกติเตียน
…เพื่อปลดเปลื้องความกังวลใจในสิ่งที่ได้กล่าวไว้รับปากไว้ เมื่อเราได้ทำสิ่งนั้นให้สำเร็จลุล่วงไปใจเราจะโปร่ง โล่ง เบา มีปีติหล่อเลี้ยงจิต “จิตดี กายเด่น” ความเจริญในธรรมย่อมบังเกิดขึ้น “ผลงานและกาลเวลา คือสิ่งพิสูจน์ตัวตน”
– พูดดี แต่อย่าดีแต่พูด
– คิดดี แต่อย่าดีแต่คิด
– จงทำสิ่งที่คิดและที่พูดนั้น ให้เป็นรูปธรรมที่จับต้องได้
…นั้นคือสิ่งที่ควรคิดและเป็นกิจที่ควรทำ…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๗ พฤษภาคม ๒๕๖๕…