รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๔๕

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๔๕…

…ขี้เกียจก็ทำ ขยันก็ต้องทำ หลวงพ่อชาวัดหนองป่าพง ท่านได้กล่าวสอนไว้เมื่อวานที่ผ่านมา จิตเกิดปลิโพธ (ความกังวล) เกี่ยวกับภาระหน้าที่และการเดินทาง ทำให้เกิดความรู้สึกเมื่อยล้า ขี้เกียจทำความเพียรขึ้นมาจิตเผลอไปปรุงแต่งเรื่องหน้าที่การงานและการเดินทางในอนาคต นั่งก็ปรุงยืนก็ปรุงเดินก็ปรุง นอนแล้วก็ยังคิดปรุงแต่ง จิตฟุ้งซ่านอยู่กับการปรุงแต่งจนมีสติระลึกได้ว่าเราใกล้จะบ้าแล้วที่หลงไปปรุงแต่งเรื่องราวในอนาคต

…จึงต้องมาพิจารณาหาสาเหตุที่มาของการปรุงแต่งนั้น ด้วยการพิจารณาใช้จิตถามจิตค้นหาไปสู่เหตุจนได้เห็นที่เกิดของอารมณ์นั้น สาเหตุของมันคือ “ธรรมารมณ์” อารมณ์ของคนรอบข้างที่มากระทบ แล้วเราเผลอไปส้องเสพในอารมณ์นั้น

…เพราะขาดสติและสัมปชัญญะในขณะที่อารมณ์นั้นมากระทบจิตของเราเผลอไปปรุงแต่งต่อเติมเพิ่มกำลังให้อารมณ์นั้น จนมันมีพลังที่จะครอบงำจิตเราได้ ซึ่งกว่าจะรู้ กว่าจะเข้าใจก็ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมง กว่าจะดับอารมณ์ลงได้…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๕ เมษายน ๒๕๖๕…