รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๐

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๐…

…อยากจะบอกว่า เรื่องเวรกรรมนั้นมีจริงไม่ต้องรอถึงชาติหน้า เห็นผลได้ในชาตินี้ทำกรรมอะไรไว้ มันจะส่งผลให้ไม่ช้าก็เร็วทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว ซึ่งเราต้องเตรียมตัวเตรียมใจ อย่าหวั่นไหวและตื่นตกใจ

…อะไรจะเกิด ก็ให้มันเกิด ให้มันเป็นไปตามกรรมที่เราได้ทำมา ธรรมะที่ว่าเป็นของยากนั้น เกิดจากกิเลสของเราที่สั่งสมมายาวนาน มันจึงมีกำลังมาก ยากที่จะละได้ในทันทีทันใด เพราะใจมันเคยชินในการคิดและการทำ มันพยายามปฏิเสธความเป็นจริงของธรรมชาติ ที่หลอกล่อให้สนองตอบกิเลสตัณหาซึ่งเป็นโลกียสุขในโลกธรรม

…นิวรณ์ ๕ เครื่องขวางกั้นความเจริญในธรรม กามฉันทะ ความพึงพอใจในรูป รส กลิ่น เสียง การสัมผัสธรรมารมณ์ ที่เป็นความใคร่ความพึงพอใจอย่างหยาบ ปานกลางและประณีตซึ่งเมื่อเราพิจารณาในนิวรณ์บรรพแล้วมันมีมากมายเหลือเกิน

…ซึ่งเมื่อก่อนนั้นเราคิดว่า ฆ่านิวรณ์ได้แล้วแต่ความจริงมันยังไม่หมด มันยังมีซ่อนอยู่ความวุ่นวายนั้นเราไม่ต้องออกไปแสวงหาเดี๋ยวมันก็มาหาเราเอง ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน เราไปถึงไหนมันก็ตามเราไปถึงหน้าที่ของเราคือการเตรียมตัวเตรียมกายเตรียมใจ รับกับปัญหาที่มันจะมาทุกขณะ ทุกเวลา โดยการยึดหลักธรรมะเป็นเครื่องอยู่…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๓๐ เมษายน ๒๕๖๕…