…รำพึงธรรมคำกวีที่ข้างกองไฟ…
…กองไฟ ใกล้มอดลง แล้วคงดับ
เปรียบได้กับ ชีวิต ที่แปรผัน
เปลี่ยนแปลงไป ตามเวลา แห่งคืนวัน
สุดท้ายนั้น ก็ต้องดับ ลับลาไป
…มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับ
เปลี่ยนสลับ ไปตาม ยุคสมัย
สุขหรือทุกข์ ล้วนเกิด ขึ้นที่ใจ
วางเมื่อไหร่ ใจหมดทุกข์ สุขทันที…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๒๓ ธันวาคม ๒๕๖๓…