…ปณิธานในการเป็นสมณะ…
๐ ใช่หวัง จะดังเด่น
จึงมาเป็น สมณะ
เพียงหวัง จะลดละ
ซึ่งอัตตา อุปาทาน
๐ ดูกาย และดูจิต
ดูความคิด และการงาน
ดูธรรม นำประสาน
ฝึกสติ เจริญธรรม
๐ไม่หวัง ซึ่งคำชม
ความนิยม ว่าเลิศล้ำ
สิ่งที่ เรากระทำ
ตามที่จิต นั้นคิดดี
๐ ความดี อยู่ที่จิต
อยู่ที่คิด ไม่ผิดที่
คิดดี และทำดี
ตัวเรานั้น รู้แก่ใจ
๐ ดูกาย และดูจิต
ปรับความคิด เราเสียใหม่
สิ่งที่ กระทำไป
ถูกหรือผิด ดีหรือเลว
๐ ชีวิต เคยผิดพลาด
แต่ไม่อาจ ให้ล้มเหลว
รู้ตน ให้รวดเร็ว
แล้วละชั่ว มาทำดี
๐ สร้างคุณ บุญกุศล
เป็นมงคล แก่ชีวี
สร้างบุญ บารมี
ทุกโอกาส ทุกเวลา
๐ ทุกอย่าง เริ่มที่ใจ
แล้วแผ่ไป ทั่วกายา
ให้จิต เป็นสัมมา
กล่าวแต่สิ่ง ที่ดีงาม
๐ พูดแล้ว ต้องกระทำ
ไม่กล่าวคำ ที่ต้องห้าม
แทะโลม และลวนลาม
เย้ยหยามหยัน ล้วนไม่ดี
๐ ดูกาย และดูจิต
ดูความคิด ไปทุกที่
รักษา ซึ่งความดี
ให้ตั้งอยู่ ในใจเรา
๐ ละซึ่ง ความงมงาย
ที่จะกลาย เป็นโง่เขลา
ทำใจ ให้โปร่งเบา
กุศลจิต เป็นอารมณ์
๐ ความโลภ เราต้องละ
เอาธรรมะ เข้ามาข่ม
ละทุกข์ ที่โศกตรม
เจริญจิต อยู่กับธรรม
๐เอาธรรม นั้นนำทาง
เป็นแบบอย่าง ที่เลิศล้ำ
ให้บุญ กุศลนำ
กุศลจิต นั้นนำทาง
๐ นำทาง สร้างชีวิต
เปลี่ยนความคิด ตามแบบอย่าง
ก้าวเดิน ให้ถูกทาง
ตามหลักธรรม แห่งความดี
๐ ต้นทุน บุญกุศล
จะตามตน ไปทุกที่
ทสะ บารมี
นั้นคือกิจ ต้องบำเพ็ญ
๐ สะสม วันละนิด
ทำให้ติด ทำให้เป็น
ตามดู และรู้เห็น
เป็นนิสัย ให้เคยชิน…
…เน้นย้ำกับลูกศิษย์อยู่เสมอเรื่องข้อวัตรปฏิบัติเพื่อทรงไว้ซึ่งความเป็นสมณะ ซึ่งต้องมีพื้นฐานเรื่องธรรมวินัยและเรื่องการเจริญภาวนา เข้าใจสภาวธรรมเบื้องต้น เพื่อให้มีเครื่องอยู่ มีธรรมคุ้มครองตน…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…..
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๕ มกราคม ๒๕๖๔…