รำพึงธรรมก่อนทำวัตรเช้า

…รำพึงธรรมก่อนทำวัตรเช้า…

…การอยู่กับปัจจุบันธรรม โดยมีสติและสัมปชัญญะที่เป็นสัมมาควบคุมอยู่ทุกขณะจิต รู้จักการแยกแยะชั่วดีมีความละอายและเกรงกลัวต่อบาปรู้เห็นการเกิดดับของสิ่งที่เห็นและเป็นอยู่ นั้นคือการเจริญวิปัสสนา…

…สภาวธรรม
เกิดขึ้นทุกขณะจิต ละเอียดอ่อนและฉับไวแปรเปลี่ยนไปไม่หยุดนิ่งสรรพสิ่งคือสภาวธรรม

…จิต
ซุกซนสอดส่ายไปกับผัสสะที่มากระทบปรุงแต่งไปในอารมณ์เสพสมในโลกีย์สุขสนุกกับตัณหาอุปาทาน

…สติ
หลงลืมไปบ้างเป็นครั้งคราวขาดซึ่งการเจริญสติต่อเนื่องเปิดโอกาสให้กิเลสรุกรานเชิญชวนให้ก้าวไปในอบายซึ่งกว่าจะระลึกได้ ก็เกือบจะสาย

…วันนี้
คุณเจริญสติแล้วหรือยัง…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๘ มกราคม ๒๕๖๔…