ณ จุดหนึ่งของกาลเวลา

…ณ จุดหนึ่งของกาลเวลา…

…ในยามที่มาให้เขาดีใจ ยามจากไปให้เขาคิดถึง… คือวิถีชีวิตส่วนหนึ่งของ สมณะไร้นาม-วจีพเนจร เดินทางรอนแรมไปทุกที่ตามที่ใจปรารถนา ไม่ยึดติดกับวันเวลาสถานที่และตัวบุคคล แสวงหาความหลุดพ้นการออกจากกองทุกข์ เดินอยู่บนหนทางสายกลางแห่งวิถีธรรม พยายามรักษาสติ คุ้มครองกายจิตอยู่ตลอดเวลา เพื่อรับกับสถานการณ์ทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น

…ไม่หลงยึดติดกับสิ่งที่ไร้สาระอันเป็นมายา เพราะความประมาทนั้นเป็นหนทางสู่ความตาย ความตายไม่ใช่เรื่องน่ากลัวแต่ไม่ควรตายโดยขาดสติ และตายโดยความประมาทขาดสตินั้น เป็นเรื่องที่ไม่ควรจะบังเกิดขึ้น สำหรับผู้ปฏิบัติธรรม…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๘ มกราคม ๒๕๖๔…