…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๑๑…
…ในส่วนลึกใต้จิตสำนึกของทุกคนนั้นย่อมจะมีจิตสำนึกแห่งความใฝ่ดีซ่อนอยู่เสมอ เพียงแต่บางครั้งยังไม่ได้แสดงออกมา เพราะเงื่อนไขของเรื่องจังหวะ เวลา โอกาส สถานที่และตัวบุคคลนั้นยังไม่เอื้ออำนวย จึงไม่เปิดโอกาสให้แสดงออกมาได้ในสิ่งนั้นทุกคนต่างมีเหตุปัจจัยและพื้นฐานความคิดที่แตกต่างกัน ทำให้ความคิดเห็นของแต่ละคนนั้นแตกต่างกันออกไป การที่จะไปตัดสินว่าความคิดเห็นของใครนั้นถูกหรือผิด เราไม่ควรเอาพื้นฐานความคิดเห็นของตัวเรานั้นมาเป็นข้อสรุป ว่าสิ่งที่เขาคิดเห็นนั้นถูกหรือผิด เพราะว่าทุกคนต่างก็มีจิตสำนึกที่แตกต่างกันไป โดยพื้นฐานจากเหตุและปัจจัยของแต่ละคนนั้นมีที่มาและที่ไปที่แตกต่างกัน
…ความคิดเห็นของ แต่ละคนนั้นเป็นเรื่องปัจเจก การที่จะอยู่ร่วมกันในสังคมโดยสงบสุขนั้น จึงต้องเปิดกว้างรับฟังความคิดเห็นของทุกฝ่าย โดยใช้หลักของการแสวงหาจุดร่วมสงวนจุดต่างเป็นแนวทางให้เกิดความสันติสุข…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๗ พฤษภาคม ๒๕๖๔…