…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๗…
…สภาวธรรมทั้งหลายล้วนมีที่มาที่ไปตามเหตุและปัจจัย ที่ทำให้เกิดขึ้นและเมื่อจิตได้พิจารณาจนเห็นที่มาและที่ไป เห็นเหตุและปัจจัยที่ทำให้เกิดสิ่งเหล่านั้นแล้ว มันก็สิ้นความสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหลาย การปรุงแต่งทั้งหลายมันก็จะจางคลายลดน้อยลงไปจนกระทั้งไม่มี เพราะเมื่อสิ้นความสงสัยจิตจะไม่เข้าไปยึดติด ความคิดปรุงแต่งทั้งหลายนั้นมันก็เลยจบ
…เราต้องคิดให้มันจบไปเป็นเรื่อง ๆ ให้มันดับไปเป็นเรื่อง ๆ ให้ได้เสียก่อนซึ่งมันจะเป็นการทำลายเสียความคิดฟุ้งซ่าน ไร้สาระ การคิดพิจารณานั้นก็จะเป็นระบบ ไม่มีความสับสนในความคิด เพราะว่าจิตนั้นได้เข้าถึงธรรมมีธรรมคุ้มครองรักษาจิตอยู่ทุกขณะทำให้เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน อาจหาญและร่าเริงในธรรมอยู่เสมอ ดั่งคำที่ว่า “เมื่อเรารักษาธรรม ธรรมนั้นจะรักษาเรา”…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๕ กรกฎาคม ๒๕๖๔…