…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๘๕…
…ฤดูกาลแห่งชีวิต (ความเปลี่ยนแปลง)…
…เมฆดำปกคลุมทั่วท้องฟ้า
สายลมพัดกระโชกผ่านมา
เม็ดกล้าแห่งพืชพันธุ์เบ่งบาน
รอการเริ่มต้นของชีวิตใหม่
เป็นสัญญาณเตือนให้รู้ว่า
หน้าฝนกำลังจะมาเยือน
ฤดูกาลใหม่กำลังมาเยือน
เปลี่ยนไปตามฤดูกาล…
…กาลเวลาที่ผ่านไป
เก็บเกี่ยวอะไรได้มากมาย
ได้รู้และเข้าใจในชีวิต
เห็นความถูกผิดในความคิด
และสิ่งที่ได้กระทำที่ผ่านมา
ได้รู้ว่าจุดหมายปลายทางนั้นยังไกล
และต้องก้าวเดินต่อไปสู่จุดหมาย…
…ในอ้อมกอดแห่งขุนเขา
ใต้ร่มเงาหมู่มวลพฤกษา
บนจุดหนึ่งของกาลเวลา
ถามตนเองเสมอว่าแสวงหาสิ่งใด
ทบทวนดูถึงสิ่งที่ผ่านไป
จงรู้ว่าความหวังที่ตั้งไว้
นั้นก้าวไกลถึงไหนแล้ว…
… ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๐ กรกฎาคม ๒๕๖๔…