…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๗๘…
…สรุปสิ่งที่ผ่านมาทั้งในทางโลกและทางธรรม ได้เห็นความประมาทความผิดพลาดที่ผ่านมา ซึ่งบางครั้งในเรื่องราวที่เราคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยไม่มีความสำคัญอะไร เรามองข้ามไปไม่ได้นำมาคิด ขาดการพิจารณานำมาซึ่งความประมาทในธรรมโดยมันสั่งสมมาที่ละเล็กที่ละน้อยจนกลายเป็นนิสัยและความเคยชินไปในที่สุด
…เมื่อระลึกได้ มันก็ต้องใช้เวลาในการละลายพฤติกรรม จัดระเบียบตัวเองใหม่สร้างความเคยชินตัวใหม่ขึ้นมา โดยการคิดใหม่ทำใหม่และต้องกระทำบ่อยๆจนกลายเป็นความเคยชิน เป็นนิสัยขึ้นมาใหม่ เพื่อละลายพฤติกรรมที่ผิดพลาดเก่าๆที่เคยกระทำมา…
…เหมือนที่เคยกล่าวเตือนคนที่มาปรึกษาชีวิต เรื่องการเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุลไว้ว่า…ถึงเราจะเปลี่ยนชื่อใหม่ เปลี่ยนนามสกุลใหม่เปลี่ยนที่อยู่ใหม่ แต่ถ้ายังคิดและยังดำเนินชีวิตแบบเดิมๆไม่ได้เปลี่ยนแปลงความคิด ไม่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมชีวิตเราก็จะเหมือนเดิม ไม่มีอะไรดีขึ้นมาถึงจะเปลี่ยนชื่อใหม่สักกี่ครั้ง ชีวิตก็ยังไม่พัฒนา ยังย่ำแย่อยู่เหมือนเดิมดั่งที่เคยกล่าวไว้เสมอว่า…
…เพียงเราเปลี่ยนความคิดและพฤติกรรมชีวิตเราย่อมเปลี่ยนแปลง…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๙ พฤษภาคม ๒๕๖๕…