…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๗…
…ในการทำงานนั้นจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีสติสัมปชัญญะและมีสมาธิในการทำงาน เพราะในการทำงานแต่ละอย่างนั้น ย่อมมีอุปสรรคและปัญหาอยู่ตลอดเวลา การที่เรามีสตินั้นจะช่วยให้เราเห็นปัญหาที่เกิดขึ้นและสามารถที่จะควบคุมอารมณ์ความรู้สึกได้ ทำให้สามารถที่จะแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นได้เสมอเพราะว่าเรามีสมาธิในการทำงานจึงสามารถที่จะควบคุมอารมณ์ความรู้สึกได้ ไม่ตื่นตกใจหรืออารมณ์เสียเมื่อเจอปัญหา ทำให้สามารถที่จะแก้ไขปัญหาทุกอย่างได้…
…การภาวนานั้นเราทำเพื่อให้เกิดความสงบ สิ่งที่จะตามมาก็คือ “สมาธิ” จิตที่สติมีกำลัง ย่อมส่งผลไปยังสมาธิที่มั่นคงและเมื่อจิตพบความสงบการเป็นระบบในการคิดก็จะตามมาการรู้จักวิเคราะห์ปัญหาก็จะเกิดโดยการรู้จักเหตุและผล ไม่เอาความรักความชอบความชังของตนมาตัดสิน มองทุกอย่างตามความเป็นจริงเห็นทุกสิ่งที่มีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไปเห็นทุกข์ เห็นภัย เห็นโทษ เห็นสิ่งที่เป็นประโยชน์และไร้ประโยชน์ในสรรพสิ่ง ได้รู้เห็นความจริงคือ “สัจธรรม” ถ้าเดินตามธรรมคำสอนของพุทธศาสนาอย่างถูกต้องและแท้จริง…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
… ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๖๔…