…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๕๑…
…เมื่อหยุดคิดปรุงแต่งและวางทุกสิ่งลงได้ ทั้งสิ่งที่รู้และสิ่งที่ถูกรู้ทั้งปวงสัจธรรมความจริงแท้ก็จะปรากฏขึ้นมาให้รู้เอง เพราะในความโปร่งในความว่างในความนิ่งจะมองเห็นทุกสิ่งอย่างชัดเจนชัดเจน
…อุปมาเหมือนน้ำที่ขุ่นไปด้วยโคลนตมและกระเพื่อม เราย่อมมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ในน้ำได้ชัดเจน แต่ถ้าทำให้น้ำนั้นมันนิ่งโคลนตมตกตะกอน เราย่อมมองเห็นสิ่งที่อยู่ในน้ำนั้นได้ชัดเจน
…ฉันใดก็ฉันนั้น จิตของเราเหมือนกันต้องทำให้มันนิ่ง ให้มันว่า ให้มันโปร่งให้มันโล่ง ให้มันใส แล้วเราก็จะเห็นอะไรที่เป็นสัจธรรมอีกมากมาย…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๒ กันยายน ๒๕๖๔…