บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๗๔

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๗๔…

…“เมื่อบุคคลไม่ประมาทแล้ว กุศลธรรมที่ยังไม่เกิดย่อมเกิดขึ้นและอกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้วย่อมเสื่อมไป”

“อปฺปมตฺตสฺส อนุปฺปนฺนา เจว
กุสลา ธมฺมา อุปฺปชฺชนฺติ อุปฺปนฺนา
จ อกุสลา ธมฺมา ปริหายนฺติ”
…พุทธสุภาษิต เอกนิบาต ๒๐/๑๑…

…การที่จะแก้ไขปัญหานั้น เราต้องทำใจให้อยู่เหนือปัญหา คือต้องละวางปัญหานั้นเสียก่อน อย่ามองว่ามันเป็นปัญหาของเราของพวกเรา หรือว่าเรามีส่วนร่วมในปัญหาเหล่านั้น ยกจิตออกจากปัญหาปรับความคิดเสียใหม่ แล้วมองย้อนไปที่ปัญหา มองแบบคนนอกที่ไม่มีส่วนได้เสียกับปัญหาเหล่านั้น

…พิจารณาให้เห็นที่ถึงเกิดของปัญหาและผลกระทบที่เกิดจากปัญหานั้นตั้งสมมุติฐานใหม่ในหลาย ๆ แนวทางที่จะแก้ไขปัญหานั้น ดูองค์ประกอบสิ่งรอบกาย ปัจจัยที่มีอยู่ ที่สามารถจะนำมาใช้ในการแก้ไขปัญหานั้นเราก็จะเห็นทางออกของปัญหา

…“อย่าคิดแก้ไขปัญหา ในขณะที่มีความกดดัน เพราะจะทำให้มุมมองของเรานั้น มันคับแคบลง” ละวางปัญหาไว้ชั่วคราว ทำกาย ทำจิต ให้โปร่งโล่งเบา จนรู้สกสบายใจ แล้วจึงมองย้อนกลับไปใหม่ เราจะได้เห็นแง่มุมต่าง ๆ ของปัญหาอย่างชัดเจน เห็นที่มาและที่ไปทางแก้ไขในปัญหาที่กำลังเป็นอยู่นั้นได้

… เมื่อจิตว่าง ทุกอย่างจะปรากฏ อวิชชาจะถูกทำให้แจ้ง…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๕ ตุลาคม ๒๕๖๔…