ปรารภธรรมในยามดึกที่ริมสระน้ำ

…ปรารภธรรมในยามดึกที่ริมสระน้ำ…

…ระลึกถึงหมู่อดีตสหธรรมิกที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา สมัยที่ยังพอเวลาเดินธุดงค์ร่วมกันหรือได้ช่วยกันจัดงานปฏิบัติธรรมปริวาสด้วยกันได้บอกกล่าวแด่พระภิกษุทุกรูปว่าพวกเราอยู่กันแบบพี่น้อง ปกครองกันด้วยธรรมวินัย ร่วมมือ ร่วมแรง ร่วมใจร่วมกันทำกิจวัตรของสงฆ์ ดำรงทรงไว้ซึ่งสมณะรูป เพื่อธรรมเพื่อวินัย ศึกษาให้รู้ธรรมรู้วินัย ดูแลตนเอง ไม่ต้องสอนอะไรกันมาก ปฏิบัติกันเอง ถ้ามีปัญหาอะไร ก็มาพูดคุยแลกเปลี่ยน ชี้แนะแก้ไขกัน ในเรื่องของการประพฤติปฏิบัติธรรม

…เมื่อรู้บทบาทและหน้าที่ของตนเองการอยู่ร่วมกันก็ไม่มีปัญหา เพราะได้กล่าวกับหมู่คณะเสมอว่า การใช้ชีวิตรวมหมู่นั้นเราต้อง “แสวงหาจุดร่วมสงวนจุดต่าง” อะไรที่จะทำให้เกิดความขัดแย้งกัน ไม่ควรนำมากล่าวเป็นหัวข้อในการสนทนาและอะไรที่ไปกันได้ มีความเห็นที่คล้ายกันจงนำเอาสิ่งนั้นมาเป็นหัวข้อสนทนาปัญหาก็จะไม่เกิดขึ้น

…เน้นย้ำกับหมู่คณะเสมอว่า จงเคารพในบทบาทและหน้าที่ของตนเองและผู้อื่นทำหน้าที่ของตนนั้นให้สมบูรณ์ให้ครบถ้วนก็เพียงพอแล้ว สำหรับการดำเนินชีวิตในเพศสมณะ…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๒ พฤษภาคม ๒๕๖๕…