…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๘๖…
…ปลายฝนก็ต้นหนาว
ข้าวในนากำลังออกรวง
ลมหนาวเริ่มพัดมาเยือน
สัญญาณเตือนให้รู้ว่า
หน้าฝนกำลังจะผ่านไป
ฤดูกาลใหม่กำลังมาเยือน
เปลี่ยนไปตามฤดูกาล…
…กาลเวลาที่ผ่านไป
เก็บเกี่ยวอะไรได้มากมาย
ได้รู้และเข้าใจในชีวิต
เห็นความถูกผิดในความคิด
และสิ่งที่ได้กระทำที่ผ่านมา
ได้รู้ว่าจุดหมายปลายทางนั้นยังไกล
และต้องก้าวเดินต่อไปสู่จุดหมาย…
…ในอ้อมกอดแห่งขุนเขา
ใต้ร่มเงาหมู่มวลพฤกษา
บนจุดหนึ่งของกาลเวลา
ถามตนเองเสมอว่าแสวงหาสิ่งใด
ทบทวนดูถึงสิ่งที่ผ่านไป
จงรู้ว่าความหวังที่ตั้งไว้
นั้นก้าวไกลถึงไหนแล้ว…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๓๑ ตุลาคม ๒๕๖๔…