…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๘๒…
…กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘…
…รณรงค์ให้ใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง…
…ยกธรรมกล่าวอ้าง ให้เป็นแบบอย่าง
อักษรวิธี กาพย์กลอนโคลงฉันท์
สิ่งนั้นควรมี เพราะเป็นของดี มาแต่โบราณ
…การใช้ภาษา สืบทอดกันมา ครูบาอาจารย์
เขียนให้ถูกต้อง สอดคล้องกับงาน เพื่อจะสืบสาน
ภาษาของไทย
…อย่าได้มักง่าย เพราะว่าความหมาย
มันจะเปลี่ยนไป คิดก่อนจะเขียน
จงเพียรแก้ไข ภาษาที่ใช้ ตามหลักตำรา
…คำพูดคำเขียน จงเพียรใส่ใจ
ไว้เสริมปัญญา ภาษาวิบัติ อย่าหัดมาใช้
ไม่ใช่ของไทย มันไม่งดงาม
…เตือนจิตเตือนใจ รักษากันไว้ อย่าได้มองข้าม
ภาษาของชาติ ประกาศชื่อนาม อย่าให้เขาหยาม
ภาษาของเรา
…ภาษาที่ใช้ คือภาษาไทย อย่าอายใครเขา
สดสวยงดงาม ติดตามตัวเรา อย่าให้ใครเขา
ติฉินนินทา…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๓ พฤษภาคม ๒๕๖๕…