…จากการเดินทางบนสายธรรม บทที่ ๓๒…
…สรรพสิ่งตั้งอยู่กฎของพระไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เกิดขึ้น ตั้งอยู่แล้วดับไป ความไม่เที่ยงแท้แน่นอนย่อมนำมาซึ่งความทุกข์ ถ้าหากเรานั้นเข้าไปยึดถือ คาดหวัง จริงจังกับสิ่งนั้นจนเกินไป เพราะทุกอย่างนั้นย่อมแปรเปลี่ยนไป ตามจังหวะ เวลา โอกาสสถานที่และตัวบุคคล ตามเหตุและปัจจัยในขณะนั้น เพราะว่าสรรพสิ่ง “มันเป็นเช่นนั้นเอง”…
…เจริญสติ ระลึกรู้ อยู่กับธรรม…
๐ มีสติ เตือนตน จึงพ้นผิด
กุศลจิต ชี้นำ ตามวิถี
กุศลกรรม นำสร้าง สู่ทางดี
ก่อเกิดมี คุณธรรม ประจำใจ
๐ เพียรเจริญ สติ ระลึกรู้
วางจิตอยู่ กับกาย ไม่ไปไหน
ระลึกรู้ ให้เห็น ทั้งนอกใน
ระลึกไป ให้รู้ทั่ว ทั้งตัวตน
๐ กำหนดรู้ รูปนาม ตามแบบอย่าง
ทุกก้าวย่าง กำหนดรู้ อยู่ทุกหน
มีสติ ระลึกรู้ อยู่กับตน
หมั่นฝึกฝน เจริญจิต ภาวนา
๐ หมั่นทบทวน ใคร่ครวญ เพ่งพิเคราะห์
ให้พอเหมาะ เหตุปัจจัย ในเนื้อหา
รู้ที่ไป เห็นที่ดับ รู้ที่มา
เกิดปัญญา เห็นธรรม ความเป็นจริง…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๒๐ ธันวาคม ๒๕๖๔…