จากการเดินทางบนสายธรรม บทที่ ๗๑

…จากการเดินทางบนสายธรรม บทที่ ๗๑…

“อย่ารังเกียจผู้ที่มีกรรมอย่าซ้ำเติมผู้ที่หลงผิด”

…จงชี้ทางถูกให้แก่ผู้ที่มืดบอด…

Don’t repel…Don’t reproach the careless man but tell the blind with the good way .

…โลกและธรรมก้าวนำไปพร้อมกัน…

…มองโลก และมองธรรม
แล้วน้อมนำ มาปรับใช้
กับสิ่ง ที่เป็นไป
เพื่อจะให้ เหมาะกับกาล

… สติ ระลึกรู้
การตามดู จิตเป็นงาน
รู้ตน รู้ประมาณ
นั้นคือการ ประพฤติธรรม

… รู้กาย และรู้จิต
รู้ที่คิด รู้ที่ทำ
รู้ชอบ ประกอบกรรม
ประพฤติธรรม คือความดี

…ความดี เริ่มที่จิต
เริ่มจากคิด ไม่ผิดที่
คิดดี และพูดดี
เป็นตัวชี้ การกระทำ

…รู้ธรรม และเห็นธรรม
ถ้าไม่ทำ ก็ก่อกรรม
รู้แล้ว ไม่น้อมนำ
มากระทำ ก็เสียงาน

…รอยทางและรอยธรรม
ได้น้อมนำ ธรรมกล่าวขาน
บอกเล่า ประสพการ
ที่ได้ผ่าน มาชี้แจง

… มากมาย หลายมุมมอง
ที่ทดลอง มาแถลง
บอกเล่า ความเปลี่ยนแปลง
ทุกหนแห่ง ที่พบมา

…ให้รู้ และให้คิด
ให้พินิจ ให้ศึกษา
เสริมสร้าง ทางปัญญา
เพิ่มคุณค่า ให้แก่ตน

…เป็นคน ควรจะคิด
ให้ชีวิต มีเหตุผล
คุ้มค่า คำว่าคน
ควรสร้างผล ในทางดี…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๙ มกราคม ๒๕๖๕…