…ธรรมะจากใบไม้ที่ร่วงหล่นบนทางเดิน…
…ร่วงหล่นบนทางเท้า ทุกค่ำเช้าเฝ้าปัดกวาดรักษาความสะอาด มิให้ขาดในทุกวันใบไม้เจ้าร่วงหล่น ตามกาลกลเป็นเช่นนั้นร่วงหล่นทุกคืนวัน เปลี่ยนแปรผันตามเวลาร่วงหล่นลงสู่พื้น ร่วงลงคืนพสุธาตามกาลและเวลา มีเกิดมามีดับไปใบไม้ให้ร่มเงา เมื่อยามเจ้าเขียวสดใสไม่นานก็จากไป ใบไม้ใหม่มาทดแทนร่วงหล่นลงสู่พืน เจ้ากลับคืนสู่ดินแดนมิเคยจะหวงแหน เจ้าทดแทนคุณแผ่นดินเปื่อยเน่าย่อยสลาย มีความหมายไปทั้งสิ้นพันธุ์ไม้ได้ดูดกิน ตอบแทนดินถิ่นที่มา
…ใบไม้แม้นน้อยนิด แต่ชีวิตไม่ไร้ค่่าตั้งแต่กำเนิดมา มีคุณค่านับอนันต์คนเรานั้นควรคิด ถึงชีวิตที่เป็นนั้นผ่านคืนและผ่านวัน เคยสร้างสรรค์ประโยชน์ใดชีวิตอย่าไร้ค่า อย่าน้อยกว่าเจ้าใบไม้รีบสร้างหนทางไป เพื่อสิ่งใหม่ที่มั่นคงมั่นคงดำรงค์อยู่ และเป็นผู้ไม่โลภหลงความดีนี้ยืนยง จะเสริมส่งซึ่งศรัทธาชีวิตที่เหลืออยู่ จงเรียนรู้และศึกษาเสริมสร้างทางปัญญา และรักษาคุณธรรมคุณธรรมนำชีวิต คุ้มครองจิตและชี้นำก่อเกิดกุศลกรรม ที่จะนำสู่ความดี…
…ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร…
…๓ ธันวาคม ๒๕๕๔…