…กำลังจัดสรรค์บริหารเวลาของชีวิต หลังจากไปวุ่นวายอยู่กับธุรกิจทางโลกของหมู่คณะมามากมายหลายสิ่งอย่าง ถึงเวลาที่จะต้องปล่อยวางให้ทุกอย่างนั้นก้าวเดินไปด้วยตัวของมันเองตามเหตุและปัจจัยเป็นไปตามกำลังความรู้ความสามารถของผู้ปฏิบัติงานเราเป็นเพียงผู้ชี้ทาง การก้าวย่างเดินนั้นเป็นของตัวบุคคล…
…กลับคืนสู่ความเป็นสมณะไร้นามเดินไปตามความปรารถนาที่ได้ตั้งไว้ด้วยการกลับคืนสู่ป่าบำเพ็ญเพียรภาวนาเพราะว่าเวลาของชีวิตนั้นมันสั้นลงทุกขณะและจุดหมายปลายทางที่ตั้งไว้นั้นยังอยู่ไกลฝันเอาไว้ยาวไกลและต้องก้าวเดินไปให้ถึงตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจและไฟแห่งศรัทธา…
…ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร…
…๕ ธันวาคม ๒๕๕๔…