…รำพึงธรรม ผ่านสายลม ใต้ร่มไม้ บนภูผา…
…อดทน หมั่นฝึกฝน หมั่นฝึกตน ให้เคยชิน
การอยู่ และการกิน ให้เรียบง่าย ไม่วุ่นวาย
เรียบง่าย ไร้รูปแบบ แต่อิงแอบ ด้วยความหมาย
สาระ มีมากมาย ไม่ยึดติด รูปแบบกัน
เรียบง่าย ไม่มักง่าย คือความหมาย ในตัวฉัน
สาระ เป็นสำคัญ ที่มุ่งหมาย ให้มันมี
เรารู้ อยู่แก่จิต ถ้าพินิจ ให้ถ้วนถี่
ที่คิด และที่มี ต่างก็รู้ อยู่แก่ใจ
อยู่ที่ จิตสำนึก ความรู้สึก จากข้างใน
มากน้อย ขนาดไหน สิ่งที่คิด กิจที่ทำ
ชั่วดี ใจนั้นรู้ มันขึ้นอยู่ กับเวรกรรม
อยู่ที่ คุณธรรม มีหรือไม่ ในใจตน
รู้ชั่ว ก็ควรละ ใช้ตรรกะ และเหตุผล
รู้ดี มีอดทน รักษาไว้ ให้ยืนยาว
เรื่องมาก มันมากเรื่อง ให้ขุ่นเคือง ทุกเรื่องราว
ทำใจ สะอาดขาว ว่างกิเลส และอัตตา
มองสิ่ง ที่มันเป็น มองให้เห็น ซึ่งเนื้อหา
ฝึกฝน เริ่มต้นมา จากความคิด ด้วยจิตใจ
รอคอย อย่างอดทน หมั่นฝึกฝน กันต่อไป
ยาวนาน ขนาดไหน อย่าได้ท้อ จงรอคอย
ขันติ ความอดทน หมั่นฝึกฝน มิท้อถอย
สิ่งหวัง ตั้งใจคอย ความสำเร็จ ใช้เวลา…
…เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนนาดี-ด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร-คนรอนแรม…
…๖ ธันวาคม ๒๕๕๔…