…ทุกสิ่งทุกอย่างนั้น ล้วนมีที่มาและมีที่ไป…
มีเหตุและปัจจัยในการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป มีการเสื่อมสลายไปตามกาลเวลา มิอาจจะตั้งอยู่ได้นานตลอดไป บุคคลจึงควรทำใจให้รับกับสภาพที่จะแปรเปลี่ยนไปทั้งหลายนั้นให้ได้ อย่าไปยึดติดมากเกินไปกับภาพแห่งอดีตทั้งหลายที่ได้จดจำมาเพราะกาลเวลานั้นได้ผ่านเลยไป สิ่งทั้งหลายย่อมแปรเปลี่ยนตาม ซึ่งเราไม่อาจห้ามไม่ให้มันเปลี่ยนแปลงไปไม่ได้ เพราะทุกสรรพสิ่งในโลกนี้ย่อมเป็นไปตามกฎของพระไตรลักษณ์ คือความไม่เทียงแท้ที่นำมาให้เกิดความทุกข์ทั้งหลายเพราะไม่อาจจะเข้ายึดถือให้มันคงสภาพอยู่เช่นเดิมตลอดไปได้
…ทุกอย่างย่อมจะเปลี่ยนแปลงไป ไม่มากไม่น้อยตามระยะเวลาบุคคลจึงควรฝึกทำใจให้รับกับสภาพที่จะเกิดขึ้นได้ต่อการสูญเสีย การพลัดพราก การจากไปและการเสื่อมสลายที่จะมาถึง ซึ่งวันหนึ่งนั้นย่อมจะต้องเกิดขึ้นกับเราและเมื่อเราทำใจยอมรับได้กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นนั้น เมื่อถึงวันที่สิ่งนั้นมาถึง ใจของเรานั้นย่อมจะทุกข์น้อยลง…
…ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร…
…๗ ธันวาคม ๒๕๕๔…