บ่นรำพึงรำพันในยามก่อนรุ่งอรุณ

…บ่นรำพึงรำพันในยามก่อนรุ่งอรุณ…

…เกิดธรรมสังเวช จากการเสพข่าวสารเกี่ยวกับงานพิธีไหว้ครูของนักเรียน ที่ได้แปรเปลี่ยนเจตนารมณ์เป็นการแสดงออกทางการเมือง ซึ่งผิดไปจากขนบธรรมเนียมจารีตประเพณีวัฒนธรรมอันดีงามของสังคมไทยที่ได้สืบทอดกันมา

…พิธีการไหว้ครูคือการแสดงความเคารพ สำนึก ระลึกถึงในพระคุณของครูบาอาจารย์ ไม่ใช่การแสดงออกซึ่งความคิดทางการเมือง มันเป็นเรื่องของจิตสำนึกการรู้จักกาละเทศะว่าเหมาะสมหรือไม่กับจังหวะ เวลาโอกาส สถานที่และบุคคล

…ยุคสมัยปัจจุบัน จิตสำนึกของคนเปลี่ยนไป ขนบธรรมเนียม ประเพณีวัฒนธรรมที่งดงามน่าชื่นชมของสังคมไทยกำลังเปลี่ยนไป ถูกมองว่าคร่ำครึโบราณ กดขี่ไร้เสรีภาพ ไม่มีความเสมอภาคเท่าเทียม จากการมอมเมาของการสื่อสารที่รวดเร็วฉับไว เข้าถึงได้ง่าย

…ดังที่กล่าวไว้อยู่เสมอว่า
…เชื่อทันที ที่ได้ยินได้ฟังมา
มันจะนำไปสู่ความงมงาย
ไร้สติปัญญา

…ปฏิเสธทันที ที่ได้ยินได้ฟังมา
มันจะทำให้เราเสียโอกาส
ขาดแหล่งความรู้

…จงใช้สติใคร่ครวญพิจารณา
เมื่อได้ยินได้ฟังมา แล้วจึงเชื่อ
หรือปฏิเสธ มันคือการพัฒนา
ซึ่งสติปัญญาของตัวเรา

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๓ มิถุนายน ๒๕๖๕…