…รำพึงธรรมคำกวียามรุ่งอรุณ…
…การพัฒนา ซึ่งมีความหมายถึงการสร้างเสริมปรับปรุงให้ดีเจริญขึ้น เป็นกิจที่ควรทำ เพราะบ้านเมืองจะเกิดความเจริญก็ด้วยการพัฒนาในส่วนต่างที่ยังด้อยความเจริญอยู่ แต่ต้องพัฒนาคนด้วยในการพัฒนาคน ก็จำต้องพัฒนาให้ถึงจิตใจ ถ้าคนมีจิตใจไม่เจริญ ก็ยากที่จะพัฒนาส่วนอื่นๆให้เกิดผลสำเร็จได้…
…พระนิพนธ์ ของ สมเด็จพระญาณสังวร…
๐ วุ่นวายและสับสน
เกิดจากคนไร้ศีลธรรม
ความโลภเข้าครอบงำ
จึงก่อกรรมให้บ้านเมือง
๐ ย่อยยับและยับย่อย
พวกคนถ่อยอยากครองเมือง
สร้างเหตุและสร้างเรื่อง
ให้บ้านเมืองต้องวุ่นวาย
๐ ลาภยศและสรรเสริญ
ถ้าหลงเพลินพาฉิบหาย
เดือดร้อนทั้งใจกาย
เพราะมุ่งหมายประโยชน์ตน
๐ สูญเสียอยากได้กลับ
ไม่ยอมรับซึ่งเหตุผล
หลอกลวงประชาชน
เพื่อให้ตนได้พ้นภัย
๐ ต่างฝ่ายต่างรุนแรง
ต่างขันแข่งไม่แก้ไข
ต่างคิดเอาแต่ใจ
ไม่ฟังใครไร้ศีลธรรม
๐ ต่างคิดว่าไม่ผิด
เพราะว่าจิตนั้นถลำ
ความโลภเข้าครอบงำ
ต่างก็ทำตามใจตัว
๐ สังคมแบ่งฝักฝ่าย
จึงวุ่นวายไปถ้วนทั่ว
ทำเพื่อประโยชน์ตัว
ไม่เกรงกลัวจึงวุ่นวาย
๐ บ้านเมืองจึงบอบช้ำ
ไร้ศีลธรรมจึงเสียหาย
ทะเลาะฆ่ากันตาย
ดั่งวัวควายไร้ปัญญา
๐ ใคร่ครวญกันสักนิด
มาร่วมคิดแก้ปัญหา
ช่วยกันพัฒนา
ถ้าหันหน้ามาร่วมกัน
๐ ร่วมกันเพื่อสรรค์สร้าง
มาร่วมทางสมานฉันท์
ก้าวเดินไปพร้อมกัน
สังคมนั้นจะรุ่งเรือง….
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๑๗ มิถุนายน ๒๕๖๕…