…ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๓๗…
๐ จงใคร่ครวญเสียก่อนแล้วจึงค่อยทำ
..อนุวิจฺจการํ กโรหิ …
…พุทธสุภาษิต อุปาลีวาทสูตร ๑๓/๖๒…
…วันเวลาที่ผ่านไปนั้น ทำงานไปตามบทบาทและหน้าที่ ตาม จังหวะ เวลาและ โอกาสที่พึงมี ทำหน้าที่ของเรานั้นให้สมบูรณ์ที่สุดเท่าที่จะทำได้โดยการมีสติและสัมปชัญญะระลึกรู้ในสิ่งที่คิดและกิจที่ทำ
… “ชีวิตคือการทำงาน การทำงานคือส่วนหนึ่งของชีวิต ” ชีวิตนั้นต้องดำเนินไปตามกระแสแห่งกรรมที่เราได้ทำมาทุกคนที่เกิดมานั้น ต่างมีภาระหน้าที่และบทบาทที่แตกต่างกันไป ตามที่กรรมเก่าได้จัดสรร ตามเหตุและปัจจัยซึ่งที่มานั้นเราไม่สามารถที่จะแก้ไขได้เพราะมันเป็นเรื่องของอดีตที่ผ่านมาแล้วแต่เรื่องราวในอนาคตนั้นเราสามารถที่จะกำหนดได้ โดยการสร้างเหตุและปัจจัยในวันนี้ ดำเนินชีวิตตามภาระและหน้าที่ของเราที่มีให้สมบูรณ์ ทำในสิ่งที่ไม่เป็นภัยต่อชีวิตไม่เป็นพิษต่อผู้อื่นไม่ฝ่าฝืนศีลธรรมกฎหมายและประเพณีที่ดีงาม เดินตามอริยมรรคอันมีองค์ ๘ ตามสถานะและสภาวะของเรา…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๑ สิงหาคม ๒๕๖๕…