ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๗๐

…ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๗๐…

…“อย่าทำดีเพียงเพื่อ…ดีกว่าคนอื่น”…

…การทำความดีนั้นจิตใจของเราต้องดีด้วยและไม่มีเจตนาแอบแฝง โดยหวังผลประโยชน์ตอบแทนกลับมา อย่างเช่นทำไปเพื่อให้เขาชมว่าเราดีกว่าคนนั้นคนนี้เรียกว่าทำดีเพื่อเอาดีมาข่ม

…ความคิดอย่างนั้น ภาษาพระท่านเรียกว่ามีความปรารถนาลามก หรือทำดีเพื่อหวังเอาหน้า ให้เขาประกาศให้เขาโฆษณาชื่อเราพอเขาไม่ประกาศชื่อก็น้อยใจ ความน้อยใจนั้นแหละมาตัดกำลังบุญที่จะได้รับ

…การทำความดีนั้น ต้องไม่เป็นภัยต่อชีวิตไม่เป็นพิษต่อผู้อื่น ไม่ฝ่าฝืนซึ่งธรรมวินัยไม่เป็นไปเพื่อความแตกแยก เป็นไปโดยชอบประกอบด้วยกุศลจิต มีเมตตาต่อหมู่มิตรไม่มีจิตที่เป็นอกุศล…

…ยกคำอุทาหรณ์
และบทกลอนมาขยาย
เพื่อให้เข้าใจง่าย
ในความหมายให้จดจำ

…จดจำนำไปคิด
สิ่งที่ผิดไม่ควรทำ
สิ่งชอบประกอบธรรม
ควรน้อมนำมาใส่ตัว

…ไม่ดีควรถอยห่าง
และละวางในสิ่งชั่ว
อย่าไปหลงเมามัว
จะพาตัวตกอบาย

…ทำดีดีที่ใจ
และต้องไม่ไปท้าทาย
ความดีที่ใจกาย
จุดมุ่งหมายการทำดี

…ทำดีใช่อยากเด่น
ให้ดีเช่นคนอื่นเขา
ดีชั่วอยู่ตัวเรา
อย่าหวังเขามาเชิดชู

…ทำดีแต่อย่าเบ่ง
ยกความเก่งมาข่มขู่
อยากให้ใครเข้ารู้
ว่าตัวกูดีกว่าใคร

…ทำดีเจตนา
เรารู้ว่าเป็นอย่างไร
สิ่งที่เราทำไป
ไม่มีใครรู้เกินเรา

…รู้ซึ้งอยู่ในจิต
จงอย่าคิดอย่างโง่เขลา
อัตตาอย่ามัวเมา
มันจะเศร้าไม่ได้ดี….

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๒๓ กันยายน ๒๕๖๕…