โลกและธรรม

…“ทรัพย์สมบัติส่งได้แค่โรงพยาบาล ลูกหลานส่งได้แค่เชิงตะกอน บาปบุญเป็นทุนรอนส่งให้ถึงภพหน้า”…

…โลกและธรรมต้องก้าวไปพร้อมกันด้วยความเหมาะสม ความลงตัว พอเหมาะพอดีและพอควร ไม่เคร่งจนเกินไปในทางธรรม จนกลายเป็นการทอดทิ้งธุระในทางโลก ไม่ทำหน้าที่ของตนเองให้สมบูรณ์และไม่หย่อนเกินไปในทางธรรม จนกลายเป็นการละเลย ไร้ซึ่งคุณธรรม

…หาความพอเหมาะพอดีในการทำหน้าที่ของตน อยู่บนเหตุและผลของความพอดีและพอเพียง เลี้ยงชีวิตโดยชอบ ประกอบกรรมในสิ่งที่เป็นกุศล สร้างสิ่งที่เป็นมงคลให้แก่ชีวิตโดยการคิดและทำ ในสิ่งที่ไม่เป็นภัยต่อชีวิตและไม่เป็นพิษต่อผู้อื่นไม่ฝ่าฝืนศีลธรรมกฎหมายที่ดีงามของบ้านเมือง

…ทำในเรื่องที่ชอบ ประกอบเป็นบุญกุศลเพื่อสร้างมงคลให้แก่ชีวิต ปรับเปลี่ยนมุมมองความคิด ปรับเปลี่ยนจิตให้เป็นกุศล เป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ดีงามการสร้างเหตุและปัจจัยที่ดีในวันนี้เป็นการชี้หนทางในอนาคตของตนเป็นเหตุและปัจจัยที่จะส่งผลในอนาคตเป็นการกำหนดอนาคตหนทางที่จะไป

…โลกและธรรมนั้นต้องเดินคู่กันไปเพื่อให้โลกนี้มีคุณธรรม โดยการเริ่มกระทำที่จิตใจของเราเป็นเริ่มแรกจัดระเบียบให้แก่ชีวิตของตนเองเสียก่อน ก่อนที่จะไปจัดระเบียบให้แก่สังคม ต้องเริ่มต้นที่ความคิดเริ่มที่จิตของเราเองเสียก่อน…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๓ กรกฎาคม ๒๕๖๕…