ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๕

…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๕…

…พุทธประสงค์ ๕ ประการ…

๑. สุตตานัง วิสุทธิยา ทำกายวาจาใจของสัตว์โลกให้บริสุทธิ์หมดจด

๒. โสกปริเทวานัง สมติกกมายะ ดับความเศร้าโศกปริเทวนาต่าง ๆ

๓. ทุกขโทมนัสสานัง อัตถังคมายะดับความทุกข์กาย ดับความทุกข์ใจ

๔ .ญายัสสะ อธิคมายะ เพื่อบรรลุมรรค

๕. นิพพานัสสะ สัจฉิกิริยายะ เพื่อทำนิพพานให้แจ้ง

…“ ดูกรภิกษุผู้เห็นภัยในวัฏสงสารทั้งหลายทางนี้เป็นทางไปอันเอก เป็นทางบริสุทธิ์หมดจดของสัตว์ทั้งหลาย เป็นหนทางที่ก้าวล่วงซึ่งความเศร้าโศก เสียใจพิไรรำพัน เป็นหนทางที่กำจัดเสียซึ่งทุกข์กายทุกข์ใจ เป็นทางที่เข้าไปถึงความจริงของชีวิตคืออริยมรรคเป็นหนทางที่รู้แจ้งแทงตลอด คือมรรคผล นิพพาน อย่างนี้คือสติปัฏฐานทั้ง ๔ ดังนี้ “…
…ตามพระบาลีในพระไตรปิฏก ทีฆนิกายมหาวรรค เล่มที่ ๑๐ หน้าที่ ๓๒๕…

…เด็กน้อย
บริสุทธิ์สดใสไร้เดียงสา
ไร้มายาเกิดมาในป่าใหญ่
วันเวลาแห่งชีวิตลิขิตไว้
ต้องเป็นไปตามกรรมที่ทำมา

…เด็กน้อย
เกิดบนดอยพบเห็นแต่ผืนป่า
บนดอยสูงห่างการพัฒนา
เป็นเด็กป่าเด็กดงของพงไพร

…เด็กน้อย
คงรอคอยวันเจ้าจะเติบใหญ่
วันเวลาแห่งชีวิตที่เปลี่ยนไป
มีอะไรมากมายให้พบเจอ

…เด็กน้อย
เจ้าเด็กดอยที่ฉันนำเสนอ
คือเด็กดอยที่ฉันนั้นได้เจอ
เก็บภาพเธอมาไว้ในความจำ…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๙ กรกฎาคม ๒๕๖๕…