…บันทึกปัจจุบันธรรม…
…การรู้ธรรมะ การเห็นธรรมะ มันอยู่ที่ “การปฏิบัติ” อันใดมันผิดเราก็หยุดเสียความผิดมันก็ไม่เกิดกับเรา อันใดมันถูกเราก็รักษาเข้าไว้ ให้มันเป็นมงคลอยู่กับใจของเรา การพิจารณาตัดสินผู้อื่นมีแต่จะเพิ่มความหยิ่งทะนงตน “จงเฝ้าดูตนเอง”…
…พระโพธิญาณเถร (ชา สุภทฺโท) วัดหนองป่าพง…
…”มีสติแนบอยู่กับตัวรู้ให้เป็นหนึ่งเดียวกันน้อมจิตพิจารณาลมหายใจให้เข้าถึงพระไตรลักษณ์ พิจารณากายคตานุสติคือการพิจารณาร่างกายของเราเองให้มันรู้เห็นชัดแจ้ง ทั้งกายภายนอกและกายภายใน เมื่อเราเห็นกายและจิตของเราแล้ว เราก็จะเห็นและเข้าใจในกายและจิตของผู้อื่นเช่นกัน”…
…”ภายนอกเคลื่อนไหว ภายในสงบนิ่ง” คำว่าสงบนิ่งนั้นหมายถึงการไม่หวั่นไหวไปตามกระแสโลกทั้งหลาย ไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งที่ประสพพบเห็น วางใจให้เป็นกลางมองทุกอย่างด้วยเหตุและผล ซึ่งอยู่บนหลักธรรม นำมาประยุกต์ใช้ให้เหมาะสมกับสถานการณ์ อย่างที่ครูบาอาจารย์ท่านได้กล่าวสอนไว้ว่า…
…”ให้ทำงานทุกชนิดด้วยจิตว่าง” คือว่างจากกิเลส ตัณหาและอัตตา พิจารณาทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นธรรมะ สอดคล้องกันทั้งในทางโลกและทางธรรม นำมาใช้และปฏิบัติได้จริงกับชีวิตประจำวัน ใช้ได้กับทุกเรื่องราว อยู่บนพื้นฐานของความพอดีพอเพียง ไม่เป็นภัยต่อชีวิต ไม่เป็นพิษกับผู้อื่น ไม่ฝ่าฝืนศีลธรรมประเพณีอันดีงาม เป็นไปโดยชอบและประกอบด้วยกุศล
…นั้นคือแนวทางของการปฏิบัติธรรมที่นำมาประยุกต์ใช้กับชีวิตประจำวันที่ต้องมีความสัมพันธ์ ต้องพบปะกับผู้คนมากมาย ต่างจิตต่างใจต่างปัญหาซึ่งไม่อาจจะหลีกเลี่ยงได้ จึงต้องฝึกทำใจให้อยู่เหนือปัญหา ฝึกจิตนั้นให้ว่างจากกิเลสตัณหาและอัตตา ฝึกการพิจารณาปรับเข้าหาหลักธรรมทั้งหลายเพื่อให้ชีวิตนั้นก้าวเดินไป พร้อมกันได้ทั้งทางโลกและทางธรรม…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๕ กันยายน ๒๕๖๕…