…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๑๙…
…ธรรมทานนี้เลิศกว่าทานทั้งหลายการแสดงธรรมบ่อย ๆ แก่บุคคลผู้เงี่ยหูลงรับฟัง นี้เลิศกว่าการพูดถ้อยคำอันเป็นที่รัก การชักชวนผู้ไม่ศรัทธา ให้ตั้งมั่นทรงไว้ได้ถึงพร้อมด้วยศรัทธา ชักชวนผู้ละเมิดศีลให้ตั้งมั่นทรงไว้ได้ถึงพร้อมด้วยศีลชักชวนผู้ไม่อยากให้ ให้ตั้งมั่นทรงไว้ได้ถึงพร้อมด้วยการปันให้ชักชวนผู้มีปัญญาทราม ให้ตั้งมั่นทรงไว้ได้ถึงพร้อมด้วยปัญญานี้เลิศกว่าการประพฤติประโยชน์ทั้งหลาย…
…จากพระไตรปิฎก ภาษาไทยฉบับหลวง
เล่มที่ ๒๓ “พลสูตร” ข้อที่๒๐๙…
…เรียนรู้ชีวิตจากการทำงานและการเดินทาง เก็บเกี่ยวทุกอย่างนำมาคิดพิจารณา มองหาที่มาและที่ไปฝึกฝนทำใจปล่อยวางกับเรื่องราวหลายอย่าง ด้วยหลักธรรม น้อมนำเอามาเป็นบทเรียน มันคือบทเรียนแห่งชีวิตที่สั่งสมมาจาประสบการณ์ของชีวิต
…เดินทางร้องลี้ ดีกว่าอ่านหนังสือหมื่นเล่มจากประสบการณ์ที่ผ่านมาทั้งในทางโลกและทางธรรม ช่วงหนึ่งของชีวิตแห่งการเดินทางได้ประสพพบเห็นอะไรมามากมาย เก็บบันทึกไว้ในความทรงจำน้อมนำมาพิจารณา มองหาที่มาและที่ไปของมัน ทุกอย่างล้วนเกิดจากเหตุและมีปัจจัยเป็นตัวประกอบค้นหาให้เห็นซึ่งที่มา ว่าเป็นมาอย่างไรก่อนที่เราจะได้รู้ได้เห็นมันดำเนินไปเช่นไรและจะจบลงที่จุดไหน
…การเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไปนั้นเป็นเรื่องธรรมดาของโลก ในทางพระพุทธศาสนาเรียกว่ากฎพระไตรลักษณ์มันคือความไม่เที่ยง ความเป็นทุกข์ความเป็นสิ่งสมมุติทั้งหลายยึดถือไม่ได้ ความเป็น อนิจจัง ทุกขังอนัตตา เป็นธรรมดาของสรรพสิ่งในโลกนี้ที่ต้องเป็นไป…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๒๐ มีนาคม ๒๕๖๕…