…จิตปรุงแต่งในกิเลส คือจิตเริ่มคิดก่อน คิดชอบ คิดไม่ชอบเมื่อความคิดเกิดจึงปรุงแต่งให้เกิดกิเลส ความโกรธ โลภ หลง เมื่อกิเลสเกิดขึ้นและเราไม่มีสติสัมปชัญญะพอจะดับกิเลสได้ มันก็ปรุงแต่งจิตให้คิดวุ่นวายไปเรื่อย ไม่ผ่องใส พอจิตมันคิดปรุงแต่งมันก็จะปรุงให้กิเลสเพิ่มขึ้น ๆ จนกว่าเราจะได้สติมันจึงจะหยุดปรุง…
…การปฏิบัติธรรมนั้น อย่าไปอยากรู้อยากเห็นอยากเป็นในสิ่งใด ๆ ให้มันรู้อยู่อย่างเดียว มีอะไรก็ช่าง รู้อยู่อย่างเดียว ความอยากนั้นทำให้จิตวุ่นวาย หลุดออกจากสมาธิ เราปฏิบัติเพื่อความปล่อยวางเพื่อจะละ จะลดซึ่งความยึดมั่นถือมั่นต่าง ๆ ให้เบาบางลงเพื่อละความยินดียินร้าย เราเป็นผู้ดูไม่ใช่ผู้บังคับให้มันเป็น…
…การมีสติรู้ตัวทั่วพร้อมอยู่ทุกขณะจิตนั้น เรียกว่ากำลังทำความเพียรกำลังปฏิบัติธรรม ไม่จำเป็นว่าจะต้องนั่งสมาธิหรือเดินจงกรมจึงจะเรียกว่าปฏิบัติธรรมทำความเพียร ถ้าไม่มีสติระลึกรู้ ฟุ้งซ่านคิดไปเรื่อยก็ไม่เรียกว่าทำความเพียร แม้จะนั่งสมาธิหรือเดินจงกรมอยู่ก็ตามเมื่อไหร่ที่จิตนั้นมีสติรู้ตัวทั่วพร้อมอยู่ไม่ว่าจะยืน จะเดิน จะนั่งจะนอนก็ได้ชื่อว่ากำลังปฏิบัติธรรมทำความเพียรอยู่…
….ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร…
…๒๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๔…