…“ความสำเร็จของชีวิต อยู่ที่จิตคิดว่าพอ” ถ้าเราเข้าใจธรรมะและปฏิบัติตามธรรมปัญหาทั้งหลายก็จะไม่เกิดขึ้น แต่ในโลกนี้ดั่งที่ท่านสัญชัยปริพาชก อดีตอาจารย์ของพระโมคคัญลาและพระสารีบุตรได้ถามท่านทั้งสองที่มาชักชวนให้ไปเฝ้าพระพุทธเจ้าว่า “ในโลกนี้คนโง่กับคนฉลาดใครมีมากกว่ากัน” “พระสารีบุตรตอบว่า คนโง่มีมากกว่า” ท่านสัญชัยจึงบอกว่า “เธอเป็นผู้มีปัญญาจงไปหาพระพุทธเจ้าเถิด เราจะอยู่กับคนโง่เหล่านี้เอง” ทั้งที่ท่านรู้ว่าผิดแต่ความมีทิฏฐิท่านเลยไม่ยอมทำตามคำชักชวนของพระโมคคัญลาและพระสารีบุตร ทำให้คิดถึงสุภาษิตบทหนึ่งขึ้นมา เป็นโพธิสัตว์คาถาที่ว่า…
“อนยํ นยติ ทุมฺเมโธ อธุรายํ นิยุญํํชติ
ทุนฺนโย เสยฺยโส โหติ สมฺมา วุตฺโต ปกุปฺปติ
วินยํ โส น ชานาติ สาธุ ตสฺส อทสฺสนํ”
แปลความว่า ” คนพาลชอบชักนำในทางที่ผิดคนพาลมักทำในสิ่งที่ไม่ใช่ธุระคนพาลมักเห็นผิดเป็นชอบคนพาลแม้พูดดีๆก็โกรธคนพาลไม่ยอมรับระเบียบวินัยดังนั้น การไม่พบเห็นคนพาลจึงเป็นการดี “
…โพธิสัตว์คาถา อกิตติชาดก ๒๗/๓๓๗…
…ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร…
…๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๔…