(เคลื่อนไหวดุจสายลม)
…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๙…
… “รู้ไปหมด…แต่อดไม่ได้” เป็นเพราะความเคยชินที่สะสมมา ต้องพยายามแก้ไขพฤติกรรมทางความคิดเสียใหม่ค่อยๆคิดค่อยๆทำ สั่งสมประสบการณ์ทางจิต ทางความคิด สร้างความเคยชินให้เป็นนิสัย เปิดมุมมองของจิตให้เปิดกว้างและต้องพยายามกระทำอยู่อย่างสม่ำเสมอจนกลายเป็นพฤติกรรมปกติของจิต ในการคิดการทำและการพูด
อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๙”
…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๖๓…
…สร้างวัดสร้างวัตถุนั้นสร้างได้ง่ายแต่การสร้างคนที่จะมาดูแลรักษานั้นสร้างได้ยาก ในร้อยคนจะหาสักคนก็นับว่ายาก เพราะสิ่งที่ขาดหายไปนั้นคือการเป็นผู้รู้จักเสียสละและมีจิตสำนึกต่อส่วนรวม เป็นผู้มีความขยัน อดทน ซึ่งมันต้องมีพื้นฐานที่ได้รับการปลูกฝังมาตั้งแต่เป็นเด็กดั่งคำโบราณที่ท่านได้กล่าวไว้ว่า “ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก” มันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ…
อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๖๓”
…รำพึงธรรมจากขนำหลังน้อย…
…การปฏิบัติธรรมนั้น ไม่ใช่แต่เพียงการนึกคิดและจินตนาการ แต่มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในจิตของเราที่มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไปทุกขณะจิตไม่ใช่อดีตหรือว่าเป็นอนาคต แต่มันเป็นปัจจุบันธรรมที่เรากำลังสัมผัส เรียนรู้จากของเก่าเพื่อเอามาใช้ในปัจจุบันเพื่อที่จะสร้างสรรค์กำหนดอนาคตที่จะก้าวเดินต่อไป …
อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมจากขนำหลังน้อย”
…ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๖๓…
…ไม่เคยหวังพึ่งโชคชะตาวาสนาบารมีอยู่กับสิ่งที่มีและสิ่งที่เป็นไปได้ โดยการลงมือกระทำ เพราะตนคือที่พึ่งของตนทุกสิ่งมันต้องเริ่มต้นจากตัวของเราเององค์ประกอบภายนอกนั้นคือสิ่งที่ช่วยส่งเสริมเติมต่อในสิ่งที่เราก่อเริ่มไว้ไม่ยึดติดอยู่กับความฝันอันเป็นเพียงจินตนาการ เชื่อมั่นศรัทธาในการลงมือกระทำ…
อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๖๓”
…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๘…
…“เพียงคุณเปลี่ยนมุมมองและความคิดชีวิตคุณก็จะเปลี่ยน” คือคำที่เน้นย้ำอยู่เสมอ เมื่อมีการสนทนาธรรม การมองโลกในแง่ดีจะทำให้ชีวิตของเรานั้นลดความกดดันและความเครียดได้ ใจจะไม่กังวลเพราะรู้และเข้าใจว่าสิ่งทั้งหลาย “มันเป็นเช่นนั้นเอง” มันเป็นเรื่องของธรรมชาติที่เรานั้นไม่สามารถที่จะไปกำหนดมันได้ ให้มันเป็นไปตามความพึงพอใจของเรา และเมื่อเราได้พิจารณาจิตของเราว่าทำไม มันจึงอยากให้เป็นเช่นนั้นเช่นนี้
อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๘”
…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๖๒…
…”ทุกข์ไม่มา ปัญญาไม่มี บารมีไม่เกิด” เป็นคำสอนที่กล่าวกันมานานแล้วและเป็นความจริงมาตลอด เพราะว่ามนุษย์นั้นในยามที่มีความสุขมักจะหลงเพลิดเพลิน จนลืมคิดถึงธรรมดั่งที่เคยเขียนโศลกธรรมบทหนึ่งไว้ว่า…ตราบใดที่ยังมีหนทางไปใจย่อมไม่นึกถึงพระธรรม แต่เมื่อคุณชอกช้ำ พระธรรมนั้นคือที่พึ่งสำหรับคุณ และโศลกธรรมอีกบทหนึ่งที่เขียนไว้ว่า เมื่อยังไม่ถึงกาลเวลาที่เหมาะสม จิตย่อมเข้าไม่ถึงธรรม จึงยากที่จะอธิบายให้เข้าใจธรรมนั้นได้ จงอดทนรอให้เขามีความพร้อมจึงกล่าวธรรม
อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๖๒”
…ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๖๒…
…”ภายนอกเคลื่อนไหว ภายในสงบนิ่ง” คำว่าสงบนิ่งนั้น หมายถึงการไม่หวั่นไหวไปตามกระแสโลกทั้งหลายไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งที่ประสพพบเห็นวางใจให้เป็นกลาง มองทุกสิ่งอย่างด้วยเหตุและผล ซึ่งอยู่บนหลักแห่งธรรม นำมาประยุกต์ใช้ให้เหมาะสมกับสถานการณ์ อย่างที่ครูบาอาจารย์ท่านได้กล่าวสอนไว้ว่า “ให้ทำงานทุกชนิดด้วยจิตว่าง”คือว่างจากกิเลส คือว่างจากตัณหาและอัตตา พิจารณาทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นธรรมะ ให้สอดคล้องกันทั้งในทางโลกและทางธรรม
อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๖๒”
…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๗…
…อวดดี ทั้งที่ไม่มีดีในตัวอวดเก่งทั้งที่ไม่มีความเก่งในตัวอวดรู้ ทั้งที่ไม่มีความรู้อะไรในตัวคนโง่ชอบอวดตัวว่าเป็นคนฉลาดคนขี้ขลาด มักจะอวดตัวว่าเป็นผู้กล้า…
…วางใจให้มันมั่งคง ไม่กังวลไม่สนใจใคร ทำให้เหมือนกับอยู่คนเดียว ภายนอกเคลื่อนไหวภายในทำใจให้สงบ พิจารณาร่างกายพิจารณาดูจิต มันฟุ้งซ่านไปไหนก็ให้รู้จักมัน รู้เท่าทันกับกิเลสสู้กับกิเลสที่เกิดขึ้นในใจเราเอาชนะมันให้ได้ เท่านี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับวัน ๆ หนึ่ง…
…ศรัทธาคือที่มาของความสำเร็จ…
๐ ศรัทธา เป็นที่ตั้ง
คือพลัง ของทุกสิ่ง
เรียนรู้ จากความจริง
จากทุกสิ่ง ที่ได้ทำ
…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๖๑…
…เหตุการณ์ในอนาคตนั้น เรามิอาจจะกำหนดให้มันเป็นไป ตามที่ใจเราปรารถนาได้เสมอ ต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามเหตุและปัจจัยอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด เตรียมใจไว้สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะมีผลในทางบวกหรือทางลบ เราต้องยอมรับกับมันได้ดั่งที่หลวงพ่อจำเนียรท่านได้กล่าวสอนไว้ว่า “เสียอะไรเสียได้แต่อย่าให้ใจเราเสีย” ถ้าใจเราเสียเมื่อไหร่ก็จบกัน ยากที่จะแก้ไขเพราะใจมันไม่สู้แล้ว แต่ถ้าเรามีใจตั้งมั่นไม่หวั่นไหวเมื่อภัยมา เมื่อเจอปัญหามีสติและสัมปชัญญะ เราย่อมมีโอกาสที่จะหาหนทางแก้ไขได้เรียกว่า “สูญเสียแต่ไม่เสียศูนย์”
อ่านเพิ่มเติม “ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๖๑”
…เพียงเพื่อบันทึกความทรงจำ…
“เมื่อบุคคลไม่ประมาทแล้ว กุศลธรรมที่ยังไม่เกิดย่อมเกิดขึ้นและอกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้วย่อมเสื่อมไป”
“อปฺปมตฺตสฺส อนุปฺปนฺนา เจว
กุสลา ธมฺมา อุปฺปชฺชนฺติ อุปฺปนฺนา
จ อกุสลา ธมฺมา ปริหายนฺติ”
…พุทธสุภาษิต เอกนิบาต ๒๐/๑๑…