หมวดหมู่: รำพึงธรรมตามรายทาง

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๗๑…

…พิจารณาทำความรู้ความเข้าใจในทุกสรรพสิ่ง ในความเป็นจริงของชีวิต คิดพิจารณาทุกอย่างเข้าหาหลักธรรม มองให้เห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้ประสพพบเห็นนั้น “มันเป็นเช่นนั้นเอง”

…เมื่อเข้าใจทุกอย่างก็จบ มันมีคำตอบอยู่ในตัวของตัวมันเองไม่ต้องไปสงสัย ไม่ต้องไปกังวลไม่ต้องไปค้นหา เพราะว่า “ตถตามันเป็นเช่นนั้นของมันเอง”

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๗๑”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๗๐…

…ทบทวนใคร่ครวญสดับธรรมคำสอนของครูบาอาจารย์แต่ครั้งก่อนที่บันทึกไว้มีมากมายหลายหลากที่ท่านได้บรรยายถ่ายทอดไว้ให้คนรุ่นหลังได้ศึกษาปฏิบัติตามจริตของแต่ละบุคคลแตกต่างกันไปตามภูมิธรรมภูมิปัญญาพื้นฐานที่แตกต่างกันระลึกนึกถึงคำสอนของหลวงพ่อชา สุภทฺโทแห่งวัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี ที่ท่านได้สอนเตือนสติไว้ว่า…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๗๐”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๙…

…ย้ำเตือนบุคคลรอบข้างอยู่เสมอว่า
…อย่าได้เชื่อทันทีในสิ่งรู้และในสิ่งที่เห็นเพราะมันอาจจะชักนำไปสู่ความงมงายไร้ปัญญา ควรคิดพิจารณา ถึงเหตุและผลให้เห็นทุกข์ เห็นภัย เห็นโทษ เห็นประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ ของสิ่งที่รู้และสิ่งที่ได้เห็นนั้น

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๙”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๘…

…ทุกวันเวลาที่ผ่านไปทุกขณะจิตนั้นมันเป็นการสั่งสมประสบการณ์ของชีวิตสอนให้เรานั้นได้คิดได้พิจารณาเพิ่มขึ้นขอเพียงให้เรานั้นมั่นคงในจุดยืนของการดำเนินชีวิต ที่คิดจะสร้างจะทำก่อกรรมดีสร้างมงคลให้กับชีวิต เพื่อจะได้พัฒนาทางจิตให้เจริญก้าวหน้าในทางธรรมการเจริญสตินั้นจึงเป็นงานที่ต้องกระทำอยู่ตลอดเวลา

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๘”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๗…

…การเป็นพระภิกษุตามธรรมวินัยนั้นต้องมีความเคารพกันด้วยคุณวุฒิและวัยวุฒิ สามารถที่จะว่ากล่าวตักเตือนกันได้โดยธรรมวินัย มีความอ่อนน้อมถ่อมตน เพื่อเป็นการลดมานะละทิฏฐิเป็นผู้ใฝ่ศึกษาหาความรู้ เพื่อนำไปสู่การปฏิบัติตามธรรมวินัย เป็นผู้มีจิตอาสาไม่นิ่งดูดาย ขวนขวายเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนจนเกินไป มีน้ำในต่อหมู่คณะ คือธรรมที่นำมาซึ่งความรักสามัคคี…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๗”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๖…

…เป็นเวลาผ่านไปสิบสามปีกว่าแล้วที่ได้กลับมาเขียนบทความบทกวีซึ่งมีผลงานที่ได้เขียนไว้มากมายหลายพันบท ทั้งที่เป็นบทความและบทกวี ซึ่งผลงานที่ผ่านมานั้นผู้เขียนไม่ได้สงวนลิขสิทธิ์ เพียงเพื่อจะถ่ายทอดความรู้สึกคิดและมุมมองเผยแผ่ธรรมะออกไป ซึ่งธรรมะทั้งหลายนั้นไม่มีใครเป็นเจ้าของเป็นของที่อยู่คู่กับธรรมชาติ คู่โลกกันมา เพียงแต่การใช้ภาษานั้นอาจจะแตกต่างกันในสำนวนและลีลา แต่เนื้อหาและความหมายต่างก็ไปในทิศทางเดียวกัน คือการสร้างสรรค์ให้โลกใบนี้นั้นสงบและร่มเย็น ชี้ให้เห็นคุณและโทษของกิเลสทั้งหลาย เป็นไปเพื่อความจางคลายในทิฐิมานะและอัตตาตัณหาและอุปาทานธรรมะนั้นจึงไม่ควรมีการสงวนลิขสิทธิ์ยึดถือมาเป็นของผู้ใดแต่ผู้เดียวทุกอย่างนั้นขึ้นอยู่กับความรู้สึกนึกคิดและจิตสำนึกของแต่ละคนที่จะแสวงหาผลประโยชน์จากธรรมะนั้น…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๖”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๕…

…อย่าไปวุ่นวายใจกับคำนินทา เราไม่เก็บคำนินทามาคิด จิตเราก็จะสบาย คำติฉินนินทานั้นคือยาชูกำลังที่จะยับยั้งไม่ให้เราหลงระเริงหยิ่งผยองลำพองใจ คำนินทานั้นคือสิ่งกระตุ้นเตือนตัวเราได้คิดพิจารณาตัวของเรา เขาติดีกว่าเขาชม ทำให้เรารู้ตัวว่าเขาคิดอย่างไรกับเรา ซึ่งถ้าตัวเรานั้นเป็นจริงอย่างที่เขานั้นกล่าวนินทา เราก็จะได้รู้และปรับปรุงแก้ไข แล้วเราจะไปโกรธเขาทำไม ซึ่งถ้าเราไปโกรธตอบต่อเขาก็เท่ากับเรานั้นกำลังแพ้ภัยกิเลสในใจของเรานั้นเอง….

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๕”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๔…

…มันเป็นวิบากกรรมของชีวิตที่คิดจะหลีกเลี่ยงก็ไม่เป็นผลเหตุการณ์มันบังคับให้ต้องกระทำเพื่อสงเคราะห์อนุเคราะห์ต่อเพื่อนมนุษย์ พิธีกรรมทางไสยศาสตร์ อำนาจของจิตพลังลึกลับของธรรมชาติ เป็นสิ่งที่ควรศึกษาและเรียนรู้ แต่ไม่ควรเข้าไปยึดถือหรือเข้าไปหลงใหลรู้ เห็น เข้าใจ ทำได้ แต่ไม่ไปยึดติดทุกสิ่งล้วนเป็นประสพการของชีวิตเป็นกำไรของชีวิต พรสวรรค์หรืออุปนิสัย เป็นของที่ลอกเลียนแบบกันไม่ได้ เกิดจากวาสนาและบารมีที่สั่งสมกันมาจงใช้เวลาของชีวิตที่เหลืออยู่ มาเรียนรู้ชีวิตที่เป็นจริงทุกสิ่งที่ผ่านมา คือมายาของชีวิตที่ลิขิตไปตามแรงแห่งกิเลสตัณหาเป็นโลกมายาของกิเลส พระไตรลักษณ์คือความเป็นจริงของชีวิต

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๔”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๓…

….“คนเราควรมองผู้มีปัญญาใด ๆ ที่คอยชี้โทษและกล่าวคำขนาบอยู่เสมอไป ว่าผู้นั้นแหละ คือผู้ชี้ขุมทรัพย์ละ ควรคบหาบัณฑิตที่เป็นเช่นนั้น เพราะเมื่อคบหากับบัณฑิตเช่นนั้นอยู่ ย่อมมีแต่คุณอันประเสริฐส่วนเดียว ไม่มีเสื่อมเลย”…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๓”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๒…

…พระพุทธพจน์…
…เหตุ ๖ ประการเหล่านี้คือ

– การนอนตื่นสาย ๑
– การเสพภรรยาผู้อื่น ๑
– การผูกเวร ๑
– ความเป็นผู้ทำแต่สิ่งอันหาประโยชน์มิได้ ๑
– มิตรชั่ว ๑
– ความเป็นผู้ตระหนี่เหนียวแน่น ๑

ย่อมกำจัดบุรุษเสียจากประโยชน์ที่จะพึงได้พึงถึง…
…(ที.ปาฏิ.๑๘๕ )…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๖๒”