…ระลึกถึงอดีตครั้งเยาว์วัย…
…เด็กน้อย
ดวงตาเจ้าแจ่มใส
หัวใจเจ้ายังบริสุทธิ์
ดุจดั่งผ้าใหม่ที่ยังสะอาด
คือความเป็นธรรมชาติของชีวิต
น่าสงสารเด็กน้อยทั้งหลาย
ผู้ที่เกิดมาในยุคสมัยปัจจุบัน
ที่ที่โลกนั้นเปลี่ยนไปอย่างมากมาย
เกิดท่ามกลางความเลวร้ายของสังคม
…เด็กน้อย
เมื่อวันเวลานั้นผ่านไป
เจ้าคงเรียนรู้อะไรอีกมากมาย
แววตาและจิตใจคงเปลี่ยนแปลงไป
ตามยุคสมัยของการเปลี่ยนแปลง
ที่ต้องแย่งยื้อกันเพื่อหาที่ยืนในสังคม
ได้เพียงภาวนาขอให้เจ้านั้นจงโชคดี
มีกัลยาณมิตรที่ดีช่วยชี้แนะคุ้มครอง
…สัตว์โลกล้วนเป็นไปตามกรรม…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๑๑ มกราคม ๒๕๖๔…