ปรารภธรรมในยามรุ่งอรุณ

…ปรารภธรรมในยามรุ่งอรุณ…

…การเรียกร้องทั้งหลายคือการแสดงออกซึ่งตัณหา คือความทะยานอยาก ทั้งที่เป็นกุศลและอกุศล สิ่งที่เป็นกุศลนั้นเกิดจากการปรุงแต่งในปุญญาภิสังขารส่วนที่เป็นอกุศลนั้น จะเกิดจากความคิดที่เป็นมิจฉาทิฏฐิ

…ซึ่งในความเป็นสมณะนั้น เป็นไปเพื่อจางคลาย ลด ละจากกิเลสตัณหาทั้งหลาย อันได้แก่…

๑. กามตัณหา ความทะยานอยากในกาม, ความอยากได้กามคุณ คือสิ่งสนองความต้องการทางประสาททั้งห้า

๒. ภวตัณหา ความทะยานอยากในภพ, ความอยากในภาวะของตัวตนที่จะได้ จะเป็นอย่างใดอย่างหนึ่ง อยากเป็น อยากคงอยู่ตลอดไป, ความใคร่ความอยากที่ประกอบด้วยภวทิฏฐิหรือสัสสตทิฏฐิ

๓. วิภวตัณหา ความทะยานอยากในวิภพ, ความอยากในความพรากพ้นไปแห่งตัวตนจากความเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งอันไม่ปรารถนาอยากทำลาย อยากดับสูญ, ความใคร่อยากที่ประกอบด้วยวิภวทิฏฐิหรืออุจเฉททิฏฐิ

…การฝึกจิตฝึกใจให้รู้จักควบคุมซึ่งความทะยานอยากทั้งหลายนั้น เป็นสิ่งที่สมณะทั้งหลายต้องฝึกหัดปฏิบัติให้ได้ เพื่อสืบสานดำรงไว้ซึ่งพระธรรมคำสอนขององค์พระศาสดาเพื่อเป็นแบบอย่างเสริมสร้างศรัทธาแก่พุทธบริษัททั้งหลาย…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔…