สาระกวีธรรมในยามก่อนรุ่งอรุณ

…สาระกวีธรรมในยามก่อนรุ่งอรุณ…

…กว่าจะถึง วันนี้ ของชีวิต
เคยพลาดผิด มากมาย มาหลายครั้ง
หลงเพลินไป ด้วยใจ ไม่ระวัง
จึงพลาดพลั้ง สร้างกรรม ทำบาปมา

…เดินเข้าสู่ วังวน ของคนบาป
จิตนั้นหยาบ มัวเมา ในตัณหา
ได้ก่อกรรม ทำเวร หลายครั้งครา
ก็เพราะว่า ไร้ศีลธรรม ประจำใจ

…จนมาถึง วันหนึ่ง ของชีวิต
จึงได้คิด เปลี่ยนแปลง และแก้ไข
ได้ระลึก ถึงกรรม ที่ทำไป
จึงเปลี่ยนใจ เปลี่ยนจิต คิดเปลี่ยนแปลง

…มุ่งเข้าสู่ ทางธรรม นำชีวิต
ปรับความคิด มืดดำ ทำให้แจ้ง
ลดซึ่งความ ก้าวร้าว และรุนแรง
เพราะมีแสง แห่งธรรม นั้นนำทาง

…ได้ศึกษา ค้นคว้า ปฏิบัติ
และฝึกหัด ภาวนา มาหลายอย่าง
บทสุดท้าย ก็คือ การปล่อยวาง
ให้จิตว่าง จากกิเลส ก็เพียงพอ

…ตถตา มันเป็น อยู่เช่นนั้น
วุ่นวายกัน ไปทำไม มากมายหนอ
บทสุดท้าย ของชีวิต จิตรู้พอ
จิตไม่ก่อ ปัญหา เพราะว่าวาง…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔…