ใคร่ครวญทบทวนเพื่อกำหนดทิศทาง

…ใคร่ครวญทบทวนเพื่อกำหนดทิศทาง…

…ใคร่ครวญทบทวนสรุปเรื่องราวที่ผ่านมา มีหลากหลายบทบาทและลีลาที่ได้ดำเนินไปในทุกศาสตร์ทุกศิลป์ที่ได้ร่ำเรียนฝึกฝนมาจนเกิดความกระจ่างแก่ใจ สิ้นความสงสัยในเรื่องพลังจิตที่ทำให้เป็นอิทธิปาฏิหาริย์คงจะถึงกาลที่จะต้องละวางจากพิธีกรรมเข้าสู่การปฏิบัติสติปัฏฐาน ๔ อย่างจริงจังเพราะวันเวลาของชีวิตนั้นยังอีกไม่ยาวไกลจึงต้องตั้งใจเร่งความเพียรให้มากขึ้น

…เคยมีผู้ปรารถนาดีที่อยากจะให้เรามีชื่อเสียง เป็นที่รู้จักของคนทั่วไป มาติดต่อให้ไปออกในสื่อต่าง ๆ เพื่อเผยแพร่ธรรมะ ทั้งงานเขียนและการบรรยายธรรม แต่ก็ได้ปฏิเสธเขาไป เพราะว่าเราพึงพอใจในสิ่งที่เป็นอยู่

…งานเขียนทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นจากสภาวจิต จากความคิดในขณะนั้น เพียงเพื่อต้องการจะบันทึกไว้เพื่อเตือนใจตนและแบ่งปันแก่ผู้คนที่สนใจในธรรมทั้งหลาย ยังอยากจะอยู่อย่างเรียบง่าย เป็นสมณะไร้นามตามปกติที่เป็น

…เพราะการเปิดตัวต่อสาธารณะชนนั้น มันมีทั้งผลดีและผลเสีย ย่อมมีทั้งคนชอบและคนชัง กลายเป็นบุคคลสาธารณะที่ต้องพร้อมจะรับฟังคำติชมทั้งหลาย ชีวิตส่วนตัวนั้นก็จะหายไป เพราะสังคมจะเข้ามาบังคับให้วิถีชีวิตนั้นเปลี่ยนไปตามกระแสความต้องการของสังคม

…ความเป็นตัวตนที่แท้จริงจะหายไปเพราะกระแสสังคมแห่งโลกธรรมจะเข้ามามีบทบาทในการกำหนดชีวิตเรา จึงยินดีและพอใจที่จะเป็นอยู่อย่างนี้อย่างที่เคยเป็นมา อยู่กับสภาวะแห่งความเป็นจริงในสิ่งที่เราเป็นอยู่คืออยู่กับปัจจุบันธรรม…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๑ มีนาคม ๒๕๖๔…