…วิถีแห่งความเป็นสมณะไร้นาม…
…ไม่สร้างภาพเพื่อให้เขาศรัทธาอยู่กับความเป็นจริง ตัวตนที่แท้จริงของเรา ใครจะเชื่อใครจะศรัทธาหรือไม่ศรัทธา มันเป็นเรื่องของเขาไม่ไปกังวล เรารู้ในสิ่งที่เราคิดเรารู้ในสิ่งที่เราทำและรู้ถึงผลของการกระทำ มันก็จะทำให้เราไม่ทุกข์ เพราะถ้าเรานั้นสร้างภาพให้ดูว่าเป็นผู้มีจริยวัตรที่งดงามเพื่อให้ญาติโยมศรัทธา มันก็ตั้งอยู่ได้ไม่นาน วันหนึ่งตัวตนที่แท้จริงมันเปิดเผยออกมา ศรัทธาทั้งหลายก็จะหมดไป เพราะสิ่งที่ซ่อนไว้นั้นได้ถูกเปิดเผย จงเป็นตัวของตัวเอง ความเสมอต้นเสมอปลายในการใช้ชีวิต ในการประพฤติปฏิบัติ… “กาลเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์คนค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน” …
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๙ มีนาคม ๒๕๖๔…