…เพียงความเคลื่อนไหวในสายธรรม…
…ตื่นตอนตีสามครึ่ง เขียนบทความ บทกวี จนถึงตีสี่ครึ่งลงไปศาลาใหญ่ไหว้พระสวดมนต์เจริญภาวนาตีห้าสี่สิบห้าลาพระเตรียมตัวออกไปรับบิณฑบาตรลงจากเขาเวลาหกนาฬิกาตรงใช้เวลาในการบิณฑบาตรหนึ่งชั่วโมงกลับขึ้นเขาหลังจากบิณฑบาตรเสร็จ ทำภัตรกิจเช้าร่วมกันเสร็จจากภัตรกิจช่วงเช้ากลับขึ้นศาลาเจริญภาวนาต่อ…
…ทุกครั้งหลังการปฏิบัติจะทบทวนใคร่ครวญพิจารณาเริ่มจากตั้งแต่ตื่นนอนมาจนกระทั้งจะนอนใหม่ว่าเราได้ทำอะไรมาบ้าง อารมณ์ความรู้สึกเป็นอย่างไรเวลาที่ผ่านไปใจเราเป็นกุศลหรืออกุศลอะไรเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้จิตแปรเปลี่ยนไปทั้งในทางกุศลและอกุศลให้คะแนนความประพฤติแต่ละวันที่ผ่านมาเพื่อให้เห็นความก้าวหน้าหรือว่าความเสื่อมของตัวเราเพื่อรักษาไว้ซึ่งความเพียรของเราความเพียรทั้ง ๔ ประการอันได้แก่…
๑. เพียรระวังไม่ให้บาปเกิดขึ้นในความจิตของเรา เรียกว่า”สังวรปธาน”
๒. เพียรพยายามละบาปที่เกิดขึ้นแล้วในจิตของเรา เรียกว่า”ปหานปธาน”
๓. เพียรพยายามทำให้กุศลเกิดขึ้นในความคิดในจิตของเรา เรียกว่า”ภาวนาปธาน”
๔. เพียรพยายามรักษากุศลที่เกิดขึ้นแล้วในความคิดในจิตของเราไม่ให้เสื่อมไปเรียกว่า “อนุรักขนาปธาน”
…เป็นความเพียรในมรรคองค์แปด ที่เรียกว่า”สัมมาวายาโม” คือความเพียรชอบสิ่งนี้เราได้ทำแล้วและจะกระทำต่อไป เพื่อให้ทรงไว้ซึ่งความเจริญในธรรม…
…แด่ความเคลื่อนไหวที่ทำให้ได้คิดและพิจารณาในธรรม…
…เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-แด่การปฏิบัติธรรม…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร…
…๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๔…