…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๒…
…“ชีวิตคือการทำงาน การทำงานคือส่วนหนึ่งของชีวิต” ชีวิตต้องดำเนินไปตามกระแสของกรรม ทุกคนเกิดมาต่างมีภาระหน้าที่และบทบาทที่แตกต่างกันตามที่กรรมเก่าได้จัดสรรไปตามเหตุและปัจจัย ซึ่งที่มานั้นเราไม่สามารถที่จะแก้ไขได้ เพราะมันเป็นเรื่องของอดีตที่ผ่านมาแล้ว แต่เรื่องราวในอนาคตนั้น เราสามารถที่จะกำหนดได้โดยการสร้างเหตุและปัจจัยในวันนี้ดำเนินชีวิตตามภาระและหน้าที่ของเราที่มีให้สมบูรณ์ ทำในสิ่งที่ไม่เป็นภัยต่อชีวิต ไม่เป็นพิษต่อผู้อื่น ไม่ฝ่าฝืนศีลธรรมกฎหมายและประเพณีที่ดีงามเดินตามอริยมรรคอันมีองค์ ๘ ไปตามสถานะและสภาวะของเรา
…การทำงานทุกอย่างคือการปฏิบัติธรรมถ้าเรามีสติและสัมปชัญญะในการทำงาน “ทำงานทุกชนิดด้วยจิตว่าง” คือคำกล่าวสอนของหลวงพ่อพุทธทาส ความว่างนั้นคือว่างจากอกุศลจิต ว่างจากอัตตา “ความเป็นตัวกูของกู” ดำเนินชีวิตไปทำงานไปตามมรรคองค์ ๘ ความเป็นสัมมาทั้งหลาย ชีวิตจึงไม่เคยว่างจากการทำงาน ทั้งทางกายและทางจิตตราบใดที่เรายังมีลมหายใจอยู่ชีวิตไม่เคยว่างจากการงาน “เป็นความว่างจากอกุศลธรรมทั้งหลาย แต่ไม่เคยว่างจากภารกิจและหน้าที่ที่ต้องกระทำไม่เคยว่างจากการเจริญสติแต่ว่างจากอกุศลจิตทั้งหลาย”…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
… ๓ กันยายน ๒๕๖๔…