บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๗๐

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๗๐…

…“นิ่งสงบ สยบความเคลื่อนไหว” วิธีการอย่างนี้ ต้องใช้ให้เหมาะสมกับจังหวะ เวลาโอกาส สถานที่และตัวบุคคล มันจึงจะได้ผลทุกอย่างต้องมีการวิเคราะห์และพิจารณาว่าควรจะทำอย่างไร ซึ่งเราต้องปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและแก้ไข ให้เหมาะสมกับสถานการณ์อยู่เสมอ

… “สัพเพ ธัมมา อนัตตา สิ่งทั้งหลายทั้งปวงทั้งที่เป็นสังขารและมิใช่สังขาร ทั้งหมดทั้งสิ้นไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ไม่ควรถือว่าเรา ว่าของเราว่าตัวว่าตนของเรา”…

…ธรรมเป็นสัจธรรมที่อยู่คู่กับโลกและธรรมชาติตลอดมา แต่ความเป็นอนัตตานั้นคือการนำมาปรับใช้ในการปฏิบัติ ซึ่งเราจะไปยึดติดกับข้อใดข้อหนึ่งอยู่ตลอดไม่ได้ ต้องมีการปรับใช้ให้เหมาะสมอยู่ตลอดเวลาตามสถานการณ์ที่เป็นอยู่ เพราะเงื่อนไข เหตุและปัจจัยของเหตุการณ์จะเปลี่ยนแปลงไปเสมอ ทุกสิ่งทุกอย่างจึงขึ้นกับ จังหวะ เวลา โอกาส สถานที่และตัวบุคคลมาเป็นเหตุผลในการพิจารณาเพื่อจะหาข้อธรรมมาสงเคราะห์ให้เหมาะสม…

…“ถ้าไม่ยึดอะไรในสิ่งรู้ ก็จะอยู่อย่างสงบ พบเยือกเย็น”…
…จากหนังสือ “ฟ้าสางทางสุภาษิต ที่ข้าพเจ้าชอบ”…
…หลวงพ่อพุทธทาส โมกขพลาราม ไชยา…

…ยึดติดและยึดถือ
ผลก็คือความวุ่นวาย
ดิ้นรนและขวนขวาย
เพียงมุ่งหวังให้ได้มา

…มีแล้วไม่อยากเสีย
จึงละเหี่ยและโหยหา
ยามพรากหรือจากลา
พาจิตใจให้วกวน

..ยึดถือในสิ่งของ
จึงบกพร่องไร้เหตุผล
ยึดถือในตัวตน
คือมานะความถือตัว

…ถือว่าตัวเองเก่ง
จึงชอบเบ่งเก่งไปทั่ว
โมหะหลงเมามัว
จึงพาให้ใจวุ่นวาย

…รู้มากจะยากนาน
คนโบราณให้ความหมาย
รู้เพียงสิ่งนอกกาย
แต่ไม่รู้ซึ่งใจตน

…วุ่นวายเพราะไปรู้
จึงต้องอยู่อย่างสับสน
จิตใจให้วกวน
ต้องทนทุกข์ทรมาน

…ถ้าใจไม่ยึดติด
จะมีจิตที่เบิกบาน
ไม่ทุกข์สุขสำราญ
ปีติธรรมเพราะปล่อยวาง

…ปล่อยวางห่างจากทุกข์
จะพบสุขเพราะจิตว่าง
เดินไปในเส้นทาง
แห่งมรรคากระแสธรรม….

…แด่คำคมของคำครู ทำให้ดู อยู่ให้เห็น
สอนให้เป็น แล้วปล่อยวาง จึงว่างจากทุกข์…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๑ ตุลาคม ๒๕๖๔…