…ปรารภธรรมในยามเย็น…
…“ยสฺสกสฺสจิ กายคตาสติ อภาวิตา
อพหุลีกตา ลภติ ตสฺส มาโร โอตารํ
ลภติ ตสฺส มาโร อารมฺมณํ”…
…ภิกษุไม่เจริญกายคตาสติ
อยู่ประจำแล้ว ย่อมตกเป็นทาส
ของมาร มารอยู่เหนืออารมณ์…
…กายคตาสติสูตร ๑๕/๑๘๖…
…กลับคืนสู่สภาวะที่เรียบง่าย ไม่เคร่งจนเกินไปเหมือนครั้งอดีต และไม่หย่อนยานจนผิดธรรมวินัย อยู่กับปัจจุบันธรรม ทำไปตามหน้าที่จังหวะ โอกาสที่พึงมี สงเคราะห์ทั้งทางโลกและทางธรรม
…โดยการทำเป็นแบบอย่างให้ดูและอยู่ให้เห็น ว่าชีวิตที่เรียบง่ายนั้นเป็นเช่นไร ความสุขของชีวิตนั้นเราสร้างขึ้นมาเองได้ โดยเริ่มที่ใจของตัวเราเอง เพราะว่าสิ่งที่เป็นบุญนั้น คิดถึงครั้งใดแล้วใจเป็นสุขการระลึกบุญอยู่เสมอนั้น คือการสร้างกุศลจิตให้แก่ตนเอง…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๓ พฤษภาคม ๒๕๖๕…