…จากการเดินทางบนสายธรรม ปฐมบท…
…เคยกล่าวเตือนเพื่อนสหธรรมิกอยู่เสมอว่า “ถึงคุณจะทำความดีมาเป็นร้อยครั้ง แต่ถ้าคุณพลาดทำไม่ดีเพียงครั้งเดียว คนส่วนมากจะมองข้ามความดีที่คุณเคยทำมา หันมาให้มองความผิดพลาดสิ่งไม่ดีที่เกิดขึ้น จนลืมความดีที่คุณได้ทำมา ฉะนั้นจงอย่าประมาทขาดสติ หรือคิดเข้าข้างตนเอง ว่าสังคมเขาจะไม่ซ้ำเติมในความผิดพลาดของเรา”…
๐ อดทน หมั่นฝึกฝน
หมั่นฝึกตน ให้เคยชิน
การอยู่ และการกิน
ให้เรียบง่าย ไม่วุ่นวาย
๐ เรียบง่าย ไร้รูปแบบ
แต่อิงแอบ ด้วยความหมาย
สาระ มีมากมาย
ไม่ยึดติด รูปแบบกัน
๐ เรียบง่าย ไม่มักง่าย
คือความหมาย ในตัวฉัน
สาระ เป็นสำคัญ
ที่มุ่งหมาย ให้มันมี
๐ เรารู้ อยู่แก่จิต
ถ้าพินิจ ให้ถ้วนถี่
ที่คิด และที่มี
ต่างก็รู้ อยู่แก่ใจ
๐ อยู่ที่ จิตสำนึก
ความรู้สึก จากข้างใน
มากน้อย ขนาดไหน
สิ่งที่คิด กิจที่ทำ
๐ ชั่วดี ใจนั้นรู้
มันขึ้นอยู่ กับเวรกรรม
อยู่ที่ คุณธรรม
มีหรือไม่ ในใจตน
๐ รู้ชั่ว ก็ควรละ
ใช้ตรรกะ และเหตุผล
รู้ดี มีอดทน
รักษาไว้ ให้ยืนยาว
๐ เรื่องมาก อย่ามากเรื่อง
จะสิ้นเปลือง ในเรื่องราว
ทำใจ สะอาดขาว
ว่างกิเลส และอัตตา
๐ มองสิ่ง ที่มันเป็น
มองให้เห็น ซึ่งเนื้อหา
ฝึกฝน เริ่มต้นมา
จากความคิด ด้วยจิตใจ
๐ รอคอย อย่างอดทน
หมั่นฝึกฝน กันต่อไป
ยาวนาน ขนาดไหน
อย่าได้ท้อ จงรอคอย
๐ ขันติ ความอดทน
หมั่นฝึกฝน มิท้อถอย
สิ่งหวัง ตั้งใจคอย
ความสำเร็จ ใช้เวลา…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๖๔…