…จากการเดินทางบนสายธรรม บทที่ ๕๙…
…ฉันคือผู้พ่ายแพ้ ล้มเหลวตลอดเวลา ที่ผ่านมาไม่เคยรู้จักรสชาดแห่งชัยชนะ วนเวียนแหวกว่ายอยู่ในวัฏฏะ พ่ายแพ้ต่อกิเลสตัณหาเสมอมา
…ภพนี้ชาตินี้ ฉันจะไม่ยอมแพ้หรืออ่อนแออีกต่อไป เอาร่างกายและชีวิตเป็นเดิมพัน ฉันเห็นแนวทางสู่ชัยชนะแล้วและกำลังเดินไปสู่เส้นทางสายนั้น แม้จะต้องฟันฝ่าต่ออุปสรรคมากมาย ฉันก็จะไม่ย่อท้อพร้อมที่จะสู้ต่อไป
…เส้นทางสายนี้คือ อริยมรรคอันมีองค์แปด เป็นทางสายเดียวที่จะนำไปสู่ชัยชนะ เป็นของเฉพาะตนไปได้ด้วยตนเอง ผู้อื่นจะฉุดลากนำเราไปหาได้ไม่ดั่งคำสุภาษิตที่กล่าวไว้ว่า… “อัตตาหิ อัตตาโน นาโถ” ตนแหละเป็นที่พึ่งของตนสู่หนทางแห่งชัยชนะ…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๑๗ มกราคม ๒๕๖๕…