จากการเดินทางบนสายธรรม บทที่ ๖๓

…จากการเดินทางบนสายธรรม บทที่ ๖๓…

…กล่าวธรรมพร่ำบอกอยู่เสมอว่า ไม่ใช่โชคชะตาหรือว่าฟ้าลิขิตไม่ใช่นิมิตของสวรรค์หรือพรหมนั้นท่านบันดาล แต่สิ่งที่ทุกชีวิตต้องประสพพบพานล้วนเกิดจากการกระทำ เพราะกรรมคือผู้กำหนดอนาคตที่จะต้องประสพ ล้วนเกิดจากกรรม

…ทุกชีวิตต่างดิ้นรนแสวงหาเพื่อให้ได้มาซึ่งความสุขแม้นจะต้องแลกด้วยทุกข์อย่างแสนสาหัสเพียงเพื่อสนองตอบความต้องการทะยานอยากซึ่งมีมากอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ซ่อนอยู่ในจิตใจของมนุษย์

…ทุกชีวิตต้องทนทุกข์ทรมานเพราะว่าการแสวงหาเพื่อให้ได้มาซึ่ง ลาภ ยศและสรรเสริญเพลิดเพลินในกิน กามเกียรติปรารถนาให้ชีวิตประสพความสำเร็จต่างคนต่างฝันไว้ไกลและอยากจะไปให้ถึงซึ่งไม่มีวันจะสิ้นสุด ถ้าจิตของมนุษย์ไม่รู้จักพอ

…ความสำเร็จของชีวิต อยู่ที่จิตคิดว่าพอ…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๒๑ มกราคม ๒๕๖๕…