…จากการเดินทางบนสายธรรม บทที่ ๖๙…
…ระลึกถึงคำสอนของหลวงพ่อพุทธทาสอยู่เสมอ ที่ท่านกล่าวสอนไว้ว่า “การทำงานคือการปฏิบัติธรรม” จึงเป็นที่มาของคำว่า “โยธากัมมัฏฐาน” คือการเจริญสติและสัมปชัญญะในขณะที่ทำงาน มีการพิจารณาใคร่ครวญอยู่ทุกขณะกับสภาวะแห่งปัจจุบันธรรม…
๐ ชีวิต คือการ ทำงาน
พบพาน อยู่ทุก ขณะ
สร้างเสริม สติ พละ
ทักษะ แห่งการ รู้ธรรม
๐ เรียนรู้ จากสิ่ง รอบกาย
มุ่งหมาย ฝึกการ จดจำ
พินิจ วิเคราะห์ ไปนำ
รู้ธรรม ด้วยการ ทำงาน
๐ ฝึกฝน ค้นคิด วางแผน
แบบแปลน จากสิ่ง ที่ผ่าน
ฝึกฝน ให้จน ชำนาญ
เชี่ยวชาญ ทรงไว้ ปีติ
๐ เตรียมกาย เตรียมจิต คิดทำ
น้อมนำ ทำด้วย สติ
ทำจิต ให้เป็น สมาธิ
ดำริ คือคิด ก่อนทำ
๐ มองงาน ให้แตก แยกงาน
อย่าผ่าน พินิจ คิดซ้ำ
มองงาน มองด้วย หลักธรรม
เพลี่ยงพล้ำ ไม่เกิด แก่เรา
๐ รู้เห็น เข้าใจ ปัญหา
ปัญญา ทำให้ ไม่เขลา
ทำกาย ทำจิต โปร่งเบา
รู้เท่า รู้ทัน อารมณ์
๐ ชีวิต คือการ ทำงาน
ต้องผ่าน ซึ่งการ สะสม
เรียนรู้ สู่โลก สังคม
เหมาะสม กับวัน เวลา
๐ รู้โลก รู้ธรรม นำจิต
พินิจ และหมั่น ศึกษา
เจริญ สติ ภาวนา
ปัญญา เกิดได้ จากธรรม…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๒๗ มกราคม ๒๕๖๕…