…จากการเดินทางบนสายธรรม บทที่ ๗๐…
…ชีวิตในแต่ละวันที่ผ่านไปนั้นเหมือนไม่ได้ปฏิบัติธรรม เพราะใช้ชีวิตไปตามปกติ ไม่ได้นั่งสมาธิ ไม่ได้เดินจงกรมจนมีพระและญาติโยมมาถามว่า… ท่านเอาเวลาไหนไปปฏิบัติธรรม..? ซึ่งได้ตอบเขาเหล่านั้นไปว่า เอาเวลาที่มีสติไปปฏิบัติธรรม
…เพราะเมื่อเรามีสติและสัมปชัญญะอยู่กับกาย อยู่กับจิต อยู่กับความคิดอยู่กับการกระทำ นั้นแหละคือการปฏิบัติธรรม เหมือนดั่งคำของหลวงพ่อพุทธทาสที่กล่าวไว้ว่า… การทำงานคือการปฏิบัติธรรม… เพราะมีสติและสัมปชัญญะคุ้มครองกายและจิตอยู่…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๒๘ มกราคม ๒๕๖๕…